(Foto NRC Handelsblad Vincent Mentzel)
|
Neppigheid
,,Er is hier erg veel neppigheid'', zegt Ilse de volgende ochtend bij het ontbijt - yoghurt met fruit - in het hotel. ,,Maar ja, ik blijf gewoon lachen. Die feestjes en partijen horen er nu eenmaal bij.'' De suggestie van het boekingskantoor om toch vooral eerst financieel haar slag te slaan in Europa heeft ook na een nachtje slapen weinig indruk gemaakt. ,,Geld ambieer ik niet. Het gaat om het avontuur. Amerika is mijn droombeeld. Country leeft hier zo en daarom zou het echt te gek zijn om 't hier te maken. Het is zo apart. Ik hou van dingen die niet te vaak gebeuren.''
Ze is nu gelukkiger dan ooit, verzekert Ilse. Ja, vorige maand dreigde het even mis te gaan. Te hectisch. Hele dagen op promotie, repeteren en 's nachts bellen was te veel van het goede. ,,In mijn bed hoorde ik urenlang stemmen in mijn kop.'' Maar nu met een manager thuis en eentje hier, een eigen accountant en een lease Volkswagen van de platenmaatschappij krijgt ze meer tijd om zich volledig op de muziek te concentreren. ,,Mijn ouders vonden het ook eng dat ik zo moe werd. Er wordt een enorm beroep op me gedaan. Veel mensen waar je vroeger nauwelijks van hoorde, bellen nu op. De vreemden proberen bezit van je te nemen. Hoe bekender, hoe meer gezeik'', is Ilse opgevallen.
Pijnlijk vond ze het dat haar muzikale vriend - steelguitarist Johan Jansen - afhaakte. Hij wilde zijn onderwijsbaan alleen inruilen als hem meer financiële zekerheid werd geboden dan Ilse verantwoord achtte. ,,Ik kan mensen een commitment geven maar garanderen kan ik niets.'' Mensen mogen wel denken dat Ilse Delange snel rijk wordt, maar voorlopig kost het succes alleen maar geld, zegt ze. De investering die Warner Nashville heeft gedaan, moet ze terugbetalen. De helft van de kosten van de eerste videoclip zijn voor eigen rekening. Ze moet mensen inhuren voor licht en geluid. En dan de merchandising: de bestelde petjes en de t-shirts moeten allemaal nog worden verkocht. ,,Kijk, zo'n Anouk (zingende collega, red.) verdient nu soms wel 80.000 gulden per optreden, heb ik gehoord. Die is binnen en hoeft nooit meer te werken. Maar ik heb een lange weg te gaan.''
Neen, echt beroemd is Ilse Delange nog niet. Ze wordt nog steeds niet op straat herkend. ,,Ze zeggen dat ik er in het echt heel anders uitzie dan op de foto'', klinkt het haast teleurgesteld. ,,Maar ja, dat heeft ook wel iets fijns hè.''
Ilse Delange in Nashville: "Ik ben bang dat mensen mij opeens als een bitch gaan beschouwen. Maar ik wil een show die knalt." Foto: Vincent Mentzel
|
Het mooiste kantoor van Nashville wordt ingenomen door Jim Ed Norman (50 jaar), de hoogste baas van Warner Reprise Records. Licht hout en zwart marmer en overal ramen die een fraai uitzicht bieden. De ruimte is gevuld met de onvermijdelijke gouden platen en onderscheidingen voor de man die vroeger muzikale arrangementen maakte voor The Eagles en Linda Ronstadt. President-directeur Norman draait er niet omheen. Ilse Delange is de eerste Europese artiest die hij heeft gecontracteerd omdat ze ,,een uitzonderlijk goede zangeres'' is. ,,Ze houdt oprecht van country en beheerst de taal. Ze heeft een beetje een accent maar mensen kunnen makkelijk denken dat het midwestern is en in ieder geval niet van een foreigner.''
En er is meer. Tot voor kort waren populaire country-artiesten vooral viriele mannen met hoeden en laarzen. Maar nu vallen de cd-kopers - die voor tachtig procent uit vrouwen bestaan - vooral voor frisse, jonge en welhaast poppy klinkende meiden als Shania Twain of Faith Hill. ,,Ilse heeft alle eigenschappen die nodig zijn om succesvol te worden: talent, aardige ouders, charme en een visie voor de toekomst. Alles bij elkaar is Ilse echt dé kans om iets compleet nieuws te doen in de VS.''
Norman becijfert de investeringskosten die zijn firma uittrekt om Delange volgend jaar november in de VS te introduceren op een miljoen dollar. Haar cd moet met iets meer countryklanken worden 'veramerikaniseerd'. De plaat is er een van in totaal twintig die Warner in 1999 in de VS gaat uitbrengen. In totaal zullen er in de VS volgend jaar 25.000 nieuwe platen worden uitgebracht. Negentig procent zal floppen. Over de kansen van Ilse laat Norman zich liever niet uit. Succes is relatief. Verkoopcijfers vertekenen. ,,Het gaat er uiteindelijk om hoeveel 't kost om een miljoen kopers te vinden.''
|
NRC Webpagina's
23 OKTOBER 1998
|