In het spoor van tientallen charter-vliegtuigen met boksers, toeschouwers en de verzamelde Amerikaanse sportpers, arriveert ook de zestig man tellende filmploeg in Kinshasa. King en zijn vrienden ontsteken in woede: hoe kan een blanke een film maken over zwarte muziek? ,,Ik moest me op hun hotelkamer komen verantwoorden. Tenslotte eisten ze dat minstens dertig leden van de filmploeg zwart zouden zijn. Zwarten waren moeilijk te vinden in de filmwereld, maar desnoods moest ik maar beginnelingen inhuren''.

Al spoedig krijgen de organisatoren andere zorgen. Tijdens de trainingsperiode van beide boksers gaat alles nog prima. De immer zwijgzame Foreman beukt dermate hard tegen de trainingszak, dat het instrument blijvende deuken vertoont. Ali danst sierlijk rond in de trainingsring, en geeft zich over aan lange, komische monologen over de verhoopte ondergang van zijn opponent en de rechten van zwarten.

Die monologen geeft Ali - op de voet gevolgd door Gasts filmploeg - ook ten beste in de straten van Kinshasa. Een welkome afwisseling in deze dagen van bloedige terreur: spoedig ziet Ali zich omringd door dankbare menigten Zaïrezen, die op verzoek van de bokser welwillend de leuze 'Ali bomaye!' aanheffen, wat Ali, kill him betekent. Muhammad Ali, luidt de zwarte opinie, is de ware Afrikaan, die het verdient om te winnen. Foreman, ofschoon donkerder van huid dan Ali, is een verkapte blanke, die bovendien de massapsychologische vergissing heeft begaan in Kinshasa de vliegtuigtrap af te dalen in het gezelschap van zijn trouwe Duitse herder - het soort hond dat vroeger steevast aan de zijde van wrede Belgische kolonialen werd aangetroffen.

Dan loopt Foreman tijdens een oefenpartijtje een forse snee boven zijn linkeroog op. Zes weken heeft de wond nodig om te herstellen, en zolang zal het gevecht dus moeten worden uitgesteld. Het hele circus, filmploeg incluis, moet het aanzienlijk langer dan gepland uithouden in Zaïrese hotelkamers waar de airconditioning sterk te wensen overlaat - ook de broeders in Afrika blijken te kampen met onvolkomenheden in hun samenleving. Ali staat bijna huilend in de trainingsring: ,,Ik was klaar voor hem! Ik was klaar!''

Eerst vindt nog het Black Woodstock plaats. In de spectaculaire verrichtingen van Browns dansgroep is duidelijk bespeurbaar dat deze met vrucht de Afrikaanse volksdansen heeft bestudeerd. Met enthousiasme ontdoet de sterdanseres zich op het podium van haar bovenstukje - gehaat symbool van culturele vervreemding. Helaas is er op de eerste avond maar een handjevol mensen in het immense stadion aanwezig. De concertorganisatoren hebben de toegang op de tegenwaarde van dertig dollar gesteld - niet overdreven misschien gezien het gebodene maar wel acht keer het gemiddelde maandloon in Zaïre. ,,Toen greep Mobutu in: Black Woodstock moest gratis zijn voor het volk'', zegt Gast. ,,En niemand durfde hem tegenspreken. Het was bomvol, maar er waren natuurlijk geen inkomsten''.

>> Z A K E N P A R T N E R S