De golfbeweging in het uitgaansleven is over het hoogtepunt van de extravaganza heen. Het nieuw Amsterdams uitgaan is kuis, gericht op ‘verwennen' en gedrenkt in champagne. Een verslag.

LUKAS KEIJSER

Modderworstelende dwergen, jongens die op het podium onder hun scrotum werden gepierced en transseksuelen met de edele delen ontbloot. Het uitgaan van de jaren negentig was heftig. Wie veel uitging, was op een gegeven moment zo gewend aan extremiteiten, dat het meest alledaagse, zoals een bejaarde met watergolf in een winkelcentrum, shockerend werd.

Inmiddels is de reactie meer dan zichtbaar. De seks- en drugsfeesten maken plaats voor lounges waar het publiek in plaats van zo bloot mogelijk, kuis bedekt, champagne drinkt. Harde techno is vervangen door melodieuze, weinig opzwepende muziek, de extreme performance door de vocalist die live met platen meezingt. Het draait nu om sfeer. De zintuigen moeten subtiel geprikkeld.

Het nieuwe uitgaan is en masse opgepikt. Door party-organisatoren en eigenaren van uitgaansgelegenheden, maar ook door het publiek. Je een avondje laten verwennen in de nieuwste aanwinsten van het hoofdstedelijke nachtleven gaat dan ook niet zomaar. Reserveren is een must. Spontaan ergens koffie drinken is alleen mogelijk als je genoegen neemt met een plek op de trap.

Ook in restaurant Odessa is dagen van tevoren reserveren noodzakelijk. Dit restaurant, op een boot, ligt aan een kade vlakbij de nieuwbouwwijk op het KNSM-eiland. Van buiten ziet het er uit als een goedkope après-skihut door de latjes waar het schip mee betimmerd is. De groene lichtslinger die op het dek hangt, voorspelt ook al weinig goeds.

Maar binnen is de inrichting helemaal van nu. Dat wil zeggen in jaren zeventig-stijl met bruine zachte stoffen, comfortabele banken en schemerlampen. Hoewel niet origineel – alle lounges die het laatste jaar opkwamen zijn in deze stijl – is de uitvoering perfect. Alles sluit mooi op elkaar aan, zelfs de rondingen van de boot passen goed bij het interieur.

De bediening en de muziek zijn al niet minder. Alleen het menu is niet erg uitgebreid met drie voor-, hoofd- en nagerechten. De gerechten als tamme eend en mosselsoep smaken wél goed. De trendy soep van champagne – champagne is hét drankje van nu – maakt het af. We voelen ons verwend.

Na het eten gaat in Odessa de muziek harder en gaan de stoelen opzij. We kunnen dansen. Maar tegen die tijd zitten we al op knaloranje kuipstoelen aan de andere kant van de stad. In het hart van de volkse Staatsliedenbuurt bevindt zich sinds drie maanden loungerestaurant Blender. In de halfronde bar zien we onszelf weerspiegeld, de lampen gaan heel langzaam aan en uit. Om de zintuigen te prikkelen uiteraard, maar we ervaren het eerder als storend. Op de toiletten beneden is, origineel, elke wc uitgevoerd in een andere kleur met dito licht. Blender heeft ondanks de jaren zeventig-invloeden een meer hightech-uitstraling dan Odessa. Het trekt nu al veel publiek. Toch krijgen we hier meer gebakken lucht.

Het personeel is vriendelijk, maar als onze zintuigen geprikkeld worden door de heerlijke geuren uit de open keuken en we loungehapjes (à ƒ25) bestellen, blijken dit, hoe jaren zeventig, kaas en worst en toostjes met zalm en rollade. Het is gewoon een ordinaire borrelhap! Dat er goede dj's draaien later op de avond, maakt wel weer wat goed.

Maar dansen doen we deze avond in de Westergasfabriek, een paar straten verderop. Sambassade heeft hier een feest georganiseerd. Sambassade is een initiatief van Daan Lucas (26) en Erik Snoek (29). Snoek is al sinds 1987 met muziek bezig, zowel als verzamelaar als als maker, en kent Lucas daar ook van. Sinds een jaar organiseren ze samen feesten, omdat de housemuziek hen niet meer kon boeien. ,,Muzikaal vonden we het niet meer in de stad'', aldus Lucas. Bovendien misten ze iets extra's. Het duo wil een David Lynch-achtige sfeer creëren, maar dan zonder het geweld en de seks die zijn werk kenmerken. David Lynch is regisseur van onalledaagse en broeierige films als Blue Velvet en Wild at Heart en de tv-serie Twin Peaks.

Door de aankleding (een zwart-witte ruimte) en de dresscode (vrouwen wit, mannen zwart) is de sfeer inderdaad anders dan op andere feesten. De muziek draagt hier nog aan bij. Horen we normaal vooral beats, nu krijgen we sensuele, rustgevende muziek, die naarmate de avond vordert in tempo toeneemt. Soms horen we vocalen, dan weer klassieke of jazzy muziek die wordt afgewisseld met hypermoderne platen. Het is geen makkelijke mix, maar het publiek danst alsof het nooit iets anders heeft gehoord.
De lilliputter Heleen Bolle die tijdens het feest optreedt, maakt de David Lynch-sfeer compleet. Ze zingt een traag liedje dat zo in Twin Peaks had gepast. Deze act is ook helemaal van nu. Subtiel dus. Vijf jaar geleden hadden de organisatoren de performer nog in het rubber in een kooi uit het plafond van een discotheek moeten laten vallen om op een hardcore hijgplaat een masturbatie-act te doen.

Odessa, Veemkade 259, Amsterdam. 020-4193010
Blender, Van der Palmkade 16, Amsterdam. 020-4869860
Meer over de Sambassadefeesten: www.sambassade.com