NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Het Andere Gezicht deed zijn naam eer aan, want het belichtte de Molukse burgeroorlog van een kant die ik niet kende. Mij werden de ogen geopend over de pernicieuze rol van de onafhankelijkheidsbeweging RMS daar. Ik begreep nooit iets van het conflict, want de berichtgeving in Nederland is slecht.

Gericht op de christelijke kant en zonder de geschiedenis. De oorlog tussen christenen en Molukkers leek een aardbeving. Je ziet kapotte huizen, kerken, moskeeën op het avondnieuws. Het gebrek aan analyse heeft ook te maken met de anekdotische manier waarop vaak documentaires worden gemaakt. Leuke verhaaltjes, interessante personen, maar geen grotere verbanden. Televisienieuws wordt al dagelijks gedomineerd door brokkenspektakels, telkens uit andere gebieden. Al die beelden vloeien in elkaar over. Huilende mensen, stukken muur die nog overeind staan. De puinhopen en tranen zijn overal hetzelfde en stompen af. De weggeschoven wijk in El Salvador lijkt op het ingestorte Bhuj. Verhaaltjes van geredde mensen. Prakasj Gore overleeft maar hij was net zo lief dood, want zijn vrouw en negen kinderen zijn weggevaagd. De machteloze kijker krijgt een gironummer. Maar de verwoesting van de Molukken was geen natuurramp ook al wordt het zo wel vaak getoond, met gironummer en al. Voor Het Andere Gezicht was de Nederlandse moslim-Molukker Lani Ohorella naar de moslim-dorpen gegaan en dat was nieuw. Tot nu toe kregen we alleen platgebrande christelijke dorpen en hun gevluchte bewoners te zien. De moslim-dorpshoofden praatten over het suikerfeest van januari 1999 toen troepen christenen moskeeën in brand staken. "Ook die van de autochtone moslims", zei een dorpshoofd verontwaardigd. Hieruit maakte ik op het werd niet nader verklaard - dat zowel autochtone moslims als christenen bezwaar hadden tegen de immigratie van moslims van andere eilanden. Beide groepen wilden daar kennelijk actie tegen ondernemen maar het ontaardde in een strijd tussen alle moslims en alle christenen. De autochtone moslims verwelkomen nu de allochtonen voor hulp tegen christelijke plunderaars. Christenen zijn niet alleen onschuldige slachtoffers.

Ik stelde me de angst en onzekerheid voor na de val van Suharto. Daar horen profeten en hysterische religieuze manifestaties bij. Vlak voor de christelijke aanval op de moskeeën gingen er geruchten dat Jezus Christus zou verschijnen in een wijk in Ambon-stad. Niet alleen christenen maar ook nieuwgierige moslims togen erheen. Toen Jezus weg bleef, gingen de gemobiliseerde christenen aan het brandschatten. Het leger durfde eerst niet op te treden, later kozen ze partij, iedere soldaat voor zijn eigen geloofsgenoten.

Ik heb al vaak beelden van het verwoeste christelijke dorpje Waai gezien. Gisteren kwamen de daders van het naburige moslim-dorpje Tulehu in beeld. Die waren ten strijde getrokken nadat Waai volgens hun zeggen drie andere moslim-dorpen had platgebrand. Een 'jij of ik eraan'- situatie. Het was merkwaardig, zei een moslimstrijder, omdat inwoners van Waai en van Tulehu met elkaar verwant waren. Nu ging de godsdienst voor. Een déj vu van Bosnië, waar ook explosies en puinhopen het nieuws overheersten. Van Bosnië hebben we geleerd dat het machtsvacuüm van een te snelle onafhankelijkheid de slachting verhevigt. Alle moslims in Het Andere Gezicht waren tegen onafhankelijkheid. Zij zagen de RMS als een verlengstuk van de christelijke, Nederlandse macht. Hoe actiever de RMS, des te meer achterdocht bij de moslims. Plotseling begreep ik hoe precair de rol van Nederland is in Indonesië. Bemiddeling zit er niet in. Te weinig gezag onder moslims. Sommige moslims zeiden dat de broederkrijg inmiddels is afgenomen en ze waren optimistisch over de toekomst. Ik ben het met de Neder-Molukkers eens dat er meer aandacht moet worden besteed aan het Molukse conflict, maar goede voorlichting zou wel eens in het nadeel kunnen uitvallen van de onafhankelijkheidsbeweging.

( a d v e r t e n t i e s )