NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Geen detail ontgaat de achttien cursisten die tijdens de Champions Trophy het hockey onder de loep nemen. Op zoek naar de geheimen van de driedimensionale passeerbeweging. "Teun de Noojer beheerst hem."

Door onze redacteur MARK HOOGSTAD

BRISBANE, 12 JUNI. Johann Weyhe kijkt zijn ogen uit in Brisbane. Vanavond is de technisch hockeycoördinator uit Namibië aandachtig toeschouwer bij de wedstrijd tussen gastland Australië en Engeland. "Hockey herbergt zoveel geheimen, niet te geloven", verzucht Weyhe als beide teams het veld afsjokken. "Ik hoor en zie hier zoveel dat ik niet weet waar ik moet beginnen als ik straks terug ben in Windhoek."

Weyhe is niet de enige. Zoveel informatie krijgen de vier observers tijdens de Final Course-cursus voor hun kiezen dat Boudewijn Castelijn zich gedwongen ziet zijn onervaren leerlingen regelmatig even apart te nemen. "Die jongens komen uit landen waar hockey nog min of meer in de kinderschoenen staat. Geen wonder dat ze af en toe het spoor bijster raken als die achttien gasten uit de grote hockeylanden op toeren raken."

Castelijn (53) fungeert als cursusleider in het State Hockey Centre, waar sinds donderdag het toernooi om de Champions Trophy aan de gang is. Zelf behaalde de technisch directeur van de Eindhovense hoofdklasser Oranje Zwart jaren geleden al zijn 'Grade One', de op één (Masters) na hoogste titel die de internationale hockeybond (FIH) kent. "Maar toch hoor en zie ik hier weer genoeg dingen die me fascineren."

Binnenkort hoopt Castelijn, tot vorig jaar bondscoach van de Zuid- Afrikaanse vrouwen, te promoveren tot 'Master Coach' en daarmee toe te treden tot een select gezelschap. "Wereldwijd zijn er daarvan maar een stuk of tien. Het is een eretitel, eentje die leuk staat op je cv. Meer ook niet, want rijk word je er niet van." Wel gewild, zegt Castelijn. "Ga maar na. Gijs van Heumen, Hans Jorritsma en Roelant Oltmans allemaal naar het voetbal vertrokken."

Sinds maandag worstelen achttien cursisten zich door een brei aan informatie. Achter de schermen praten, kijken, analyseren en discussiëren ze - geen detail ontsnapt aan hun aandacht. Doel van de tweejaarlijkse kennisoverdracht is het hockey naar een hoger én vooral breder plan te tillen. "Kennis moet je delen. Wie niet durft te delen, wordt nooit wijzer", luidt het adagium van Castelijn. "Duitsland en Pakistan doen nooit mee aan deze cursussen, bang als ze zijn om een geheim prijs te geven. Niet voor niets staan ze beide al jaren stil in hun ontwikkeling."

Marc Lammers (30) is een van de achttien cursisten. Sinds anderhalf jaar woont en werkt de oud-speler van Den Bosch in Spanje als bondscoach van de vrouwen. In Brisbane hoopt Lammers zijn kennis verder uit te diepen. "Ik wil veel leren omdat ik ambities heb als trainer-coach", zo verklaart Lammers zijn aanwezigheid aan de oostkust van Australië. "Bovendien kan het nooit kwaad om je licht eens bij een ander op te steken", zegt hij.

Ten overstaan van zijn mede-cursisten gaf Lammers deze week een lezing over de sterke kanten van het Nederlandse hockey. Compact hockey and sidepress luidt de titel van het werkstuk dat hij ter voorbereiding op de cursus maakte. "Hockey moet in mijn ogen gespeeld worden in de kleine ruimtes. Met linies die kort op elkaar aansluiten", doceert de voormalig assistent van vrouwenbondscoach Tom van 't Hek.

Lammers' uiteenzetting vond een gewillig oor. Nederland domineert het mondiale (mannen)hockey sinds 1996 en dus spitsen buitenlanders hun oren zodra a Dutch hockeycoach het woord neemt, weet Lammers. "Iedereen luistert naar Nederland, want Nederlanders hebben lef en visie. Wij denken na over hoe we het spel in het veld kunnen verbeteren. Terwijl anderen, de Australiërs voorop, meer oog hebben voor zaken als computer-analyse en -registratie."

Zelf raakte Lammers deze week onder de indruk van een voordracht van een Zuid-Afrikaanse mede-cursist over het backhandschot. "Die slag zie je tegenwoordig steeds meer. Alleen heeft niemand nog stil gestaan bij de vraag hoe die slag verdedigd moet worden. Die Zuid-Afrikaanse jongen dus wel. Dankzij hem weet ik wat ik straks mijn Spaanse meiden moet vertellen."

Nog zo'n fascinerende ontwikkeling: de driedimensionale passeerbeweging. Pardon? "Een passeerbeweging in de lucht", verklaart Castelijn. "Teun de Noojer beheerst hem. Maar hij is een van de weinigen. Ook met die techniek valt in de toekomst nog heel veel winst te behalen."

Een ander thema dat voor opwinding zorgde was Oranje Zwart. "Wij zijn hot news", zegt Castelijn met gepaste trots. Dankzij een (semi- )professionele aanpak vond de club uit Eindhoven dit seizoen aansluiting met de Nederlandse hockeytop. Castelijn ondervond de gevolgen. "Heel de wereld kent plotseling Oranje Zwart en wil weten hoe wij het voor elkaar krijgen om zesduizend man langs de kant te krijgen om naar Shahbaz en Stacy te kunnen kijken."

Johann Weyhe kent OZ inmiddels ook, maar heeft wel iets anders aan zijn hoofd dan de club uit Eindhoven. Namibië telt één kunstgrasveld en 260.000 hockeyers. In Brisbane mag Weyhe dan onmetelijk veel kennis hebben opgedaan, hoe kan hij die in praktijk brengen als het Afrikaanse land nauwelijks sticks tot zijn beschikking heeft? "Helaas geeft de cursus daar geen antwoord op."

( a d v e r t e n t i e s )