NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Mateloos amuseer ik mij over de door Rik Smits in Chips beschreven lotgevallen van de IT-industrie. Zijn nauwverholen kritiek op deze sterk door Amerika beïnvloede sector is vaak geestig en leerzaam tegelijk. Hij steunt daarbij gelukkig op welingelichte bronnen. In Chips van 7 november laten zijn informanten hem echter ernstig in de steek. Daar wordt de geschiedenis van internet in het kort uit de doeken gedaan, als prelude op waarschuwingen over wat er aan zin en vooral, soms gevaarlijke, onzin te vinden is.

Smits haalt daarbij het bekende sprookje aan, een sprookje dat de Amerikanen als grondleggers van het systeem maar al te graag bevestigen. Website na website schijft dit verhaal van elkaar over en zo wordt het een echte waarheid. Kortom, het gaat om het type sprookje waartegen Smits nu juist van leer trekt.

De voorloper van internet, Arpanet, is helemaal niet opgezet als middel om 'het netwerk van militaire computers' pratend te houden in het geval van een verwoestende oorlog. Toen de plannen voor Arpanet werden opgezet, in 1962, was er helemaal geen netwerk. Op het moment dat Arpanet werkelijk de lucht in ging, in 1969, was er nog steeds geen netwerk: Arpanet was het netwerk en dat was dan ook meteen het doel. De inherente veiligheid (verbind alles aan alles) is ingebouwd omdat de signalen moesten lopen over Amerika's meest onbetrouwbare netwerk: de landelijke telefoonnetwerken. Die wilden nog wel eens uitvallen.

Het tweede fabeltje over het doel van Arpanet is de communicatie tussen wetenschappers. Was het maar waar. Het Arpa (de organisatie, niet het netwerk) had wel tot doel de Amerikaanse wetenschappelijke superioriteit veilig te stellen (niets militair dus). Het netwerk heette 'the Arpa computer-to-computer network': het was bedoeld om computers te laten praten, geen mensen. Dat internet inmiddels bestaat bij de gratie van intermenselijke communicatie is toeval, geen doel.

De militaire bemoeienis rond Arpanet heeft zich beperkt tot financiële ondersteuning. Milnet, het militaire deel van internet, is een openbare propagandamachine. Afhankelijk van je standpunt zou je, met Rik Smits, kunnen zeggen: 'een enorme, levensgevaarlijke broddelaar- machine'. Lees alle informatie van het internet dus kritisch: het is geen wetenschappelijk tijdschrijft met peer-review. En toch is de informatie, die nodig is om de geschiedenis van internet correct te reconstrueren, op internet te vinden. Ik geef toe: dat vergt meer dan een dagje 'surfen'.

JAN WILLEM BROEKEMA, Leiden