S P O R T
|
NIEUWSSELECTIE S c h a k e l s Golf Masters 1997 Tiger Woods |
Jonge zwarte winnaar Woods: 'Golf is cool'
Door onze redacteur REMMELT OTTEN
Maar op de golfbaan liet hij dit weekeinde alle andere deelnemers in ontreddering achter. Woods, 21 jaar oud, won gisteren in Augusta in de Verenigde Staten de eerste major die hij speelde als professional. Hij is de jongste winnaar aller tijden van de Masters. Hij brak het baanrecord met een score van achttien onder par (het baangemiddelde). Hij won met twaalf slagen voorsprong op nummer 2 Tom Kite, alweer een record. ,,Het is leuk om geschiedenis te schrijven'', zei Woods met het groene jasje van de Masters-winnaar om zijn schouders. ,,Ik wil doen wat nog niemand voor mij heeft gedaan. Ik probeer de beste golfer aller tijden te worden. Nog belangrijker is dat mijn overwinning een groot aantal deuren opent voor mensen die er nog nooit aan hebben gedacht om golf te spelen. Dit doet veel voor de minderheden. En voor kinderen, die nu voor zogenoemde 'atletische' sporten kiezen. Hopelijk gaan ze golfen. Golf is cool.'' De Amerikaanse sterren in basketbal, honkbal en American football zijn zwart. Tennisser Arthur Ashe won de US Open in 1968 en Wimbledon in 1975. Woods is de eerste zwarte golfer die een major wint. Zes jaar nadat de Augusta National golfclub, waar de Masters gespeeld wordt, haar eerste zwarte lid toeliet. Door Woods is golf niet langer blank, niet langer een sport voor oude mannen. Woods heeft alles in zich om de bekendste sporter ter wereld te worden. Tiger doet zijn naam eer aan: hij heeft de souplesse en het killers-instinct van een roofdier. Hij is mooi, slank, elegant gekleed, 1.85 meter lang en 80 kilo zwaar. Hij is zelfverzekerd - 'Ik ben hier om te winnen, ik wil alles winnen' - zonder arrogant te zijn. Hij is welbespraakt, spreekt zonder aarzelingen. En hij is rijk, wat in de Verenigde Staten eveneens bewondering opwekt. In zijn eerste week als prof tekende Woods contracten met sportfabrikant Nike voor naar verluidt 80 miljoen gulden ('goede gok', zei Nike-directeur Philip Knight deze week) en voor 20 miljoen gulden met Titleist, het merk stokken en bal waar hij mee speelt. Aan prijzengeld verdiende hij in negen maanden al meer dan 4 miljoen gulden. Eldrick 'Tiger' Woods (geboren op 30 december 1975) komt niet uit een arme wijk in een grote stad. Hij groeide op in het zonnige Californië, in Cypress op vijftig kilometer ten zuidoosten van Los Angeles. Zijn vader Earl, nu 64 jaar oud, was luitenant-kolonel in het leger en vocht als commando in de jungle van Vietnam. Daar ontmoette hij zijn (tweede) vrouw, Kultida, in Bangkok. Hun zoon kreeg de bijnaam van een Vietnamese leger-kameraad van Earl. Vader Earl begon te golfen kort voor Tiger werd geboren. Hij besloot van zijn zoon de eerste 'intuïtieve' zwarte golfer te maken. Tiger was zes maanden oud toen hij in de garage toekeek hoe zijn vader ballen in een net sloeg. Hij beheerste de golfswing voor hij kon lopen. Om hem te begeleiden bij jeugtoernooien, ging zijn vader met pensioen en ging zijn moeder weer werken. Woods is steeds omringd geweest door de beste beschikbare golfcoaches en sportpsychologen. Toen er op de campus van Stanford, waar hij twee jaar heeft gestudeerd, door een overvaller een mes op zijn keel werd gezet, kwam zijn psycholoog hem de volgende dag opzoeken. Tiger was al weer de oude. Hij is getraind in technieken om stress te verwerken. Het wonderkind was in Amerika vanaf zijn tweede jaarlijks op televisie. In Europa werd zijn naam wat later bekend. Toen de Schot Sandy Lyle, winnaar van de Masters zijn 1988, werd gevraagd wat hij van Tiger Woods vond, antwoordde hij: 'Sorry, maar op die baan heb ik nog nooit gespeeld.' Sinds Woods in augustus vorig jaar Stanford verliet, had hij eventjes moeite met zijn nieuwe status. ,,Ik ben van tweedejaars-student opeens een directeur geworden. Iedereen wil een stukje van me hebben. Ik heb niet meer het leven van een 21-jarige.'' Deze week liet hij bij de Masters zien dat hij bereid is de prijs voor zijn succes te betalen. Hij hield zijn emoties in bedwang, de glimlach week geen moment. Na zijn rondjes in Augusta, waarbij het publiek tien rijen dik langs de touwen stond, vertrok hij vrijdag en zaterdag naar de driving-range, het oefenveldje. Ook daar kreeg hij applaus van het publiek op de tribunes. Hoewel het streng verboden is, bedelden officials en toeschouwers om handtekeningen. Woods moest eerst werken. Hij sloeg een paar dozijn ballen. Zijn vloeiende swing lijkt het meest op wat de Amerikanen poetry in motion noemen. Michael Jordan zwevend naar de basketbalring, Johan Cruijff die een tegenstander passeert of Stefan Edberg die een backhandvolley weglegt. Achter Woods stond zijn caddie met de tas stokken, tegenover hem zijn swing-dokter, Claude 'Butch' Harmon. De dokter gaf aanwijzingen. Ze hadden het over 'hand-posities' en 'het midden van de backswing', vertelde Woods later. ,,Het kan altijd beter.'' Het balletje ligt stil, maar een swing heeft tientallen variabelen, cirkels en hoeken die moeten samenvallen. De zondag werd voor Woods een vier uur durende ereronde. Zijn voorsprong van negen slagen kwam niet meer in gevaar. Op iedere green werd hij met luid gejuich ingehaald. Hij droeg op advies van zijn moeder de rode polo, die hij altijd bewaart voor de laatste dag. Omdat hij als laatste over de baan trok, groeide zijn gevolg iedere hole met een paar duizend fans. Na zijn laatste putt omarmde hij zijn vader en moeder. ,,Ik voelde bovenal opluchting dat het voorbij was. Als klein kind droomde ik er al van de Masters te winnen. Ik zag mezelf een eagle maken op de vijftiende, zoals Jack Nicklaus, om de play-off te halen. Maar het voelt heel anders dan in mijn dromen, want hoe kan je zo'n grote voorsprong voorspellen?'' Voor de overige spelers is Tiger Woods de eerste golfer van een nieuwe generatie. Toen Jack Nicklaus, recordhouder met twintig majors, in 1963 zijn eerste Masters won, liet hij Bobby Jones, de enige golfer die ooit een grandslam heeft gewonnen, ademloos achter. ,,Hij speelt een soort golf dat ik niet ken'', zei Jones. Nicklaus gebruikte dezelfde woorden deze week voor Woods. Woods, die anderhalve week geleden op zijn thuisbaan in Isleworth in Orlando een oefenrondje van 59 noteerde, is zijn tegenstanders steeds een stap vooruit. Met zijn driver slaat hij de bal gemiddeld 300 meter ver, zo'n dertig meter verder dan zijn concurrenten. Daardoor kan hij voor zijn tweede slag, naar de green, 'korte ijzers' gebruiken, met een schuiner blad en, in theorie, meer balcontrole. ,,Voor mij is deze baan geen par-72 maar 70'', gaf hij toe. Bijvoorbeeld op de dertiende en vijftiende hole, par-5-holes van 450 meter, heeft hij onder normale omstandigheden niet meer dan een wedge (80 tot 100 meter) naar de green. Woods begon het toernooi met vier bogey's op de eerste negen holes en was vier boven par. Maar vanaf de afslag van de tiende hole 'klikte' het weer. Na de veertig op de eerste negen, maakte hij dertig slagen op de tweede negen holes. Met rondjes van 70, 66, 65 en 69 brak hij bovendien het baanrecord (270), dat met 271 in handen was van Jack Nicklaus (1965) en Raymond Floyd (1976). Veelzeggend waren ook de scores van de spelers die aan hem gekoppeld werden, allemaal boven par. Donderdag maakte titelverdediger Nick Faldo 75, vijf slagen meer dan Woods. Vrijdag Paul Azinger 73, zeven meer dan Woods. Zaterdag Colin Montgomerie 74, negen meer dan Woods. Gisteren Constantino Rocca 75, zes meer dan Woods. Tweede achter Woods werd de Amerikaan Tom Kite met zes onder par. Beste Europeaan was Rocca, gedeeld vijfde met drie onder par. De Duitser Bernard Langer eindigde gedeeld zevende met twee onder. De overige drie majors, waar Woods zijn zinnen op heeft gezet, zijn de US Open in juni, de British Open in juli, en de PGA in augustus. Woods heeft zich ook gekwalificeerd voor het Amerikaanse Ryder-Cupteam dat in september in Spanje tegen een Europees team speelt.
|
NRC Webpagina's
14 APRIL 1997
|
Bovenkant pagina |