NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 20 theaters.

Horror in erotisch vampier-restaurant

Door PIETER STEINZ
Het tij keert voor Quentin Tarantino. Gold hij na de Gouden Palm voor Pulp Fiction (1994) als de Koning Midas van Hollywood, in het afgelopen jaar leek alles wat hij aanraakte in schroot te veranderen. Eerst was er de ondermaatse rol die hij speelde in de geflopte misdaadfilm Destiny Turns On the Radio. Daarna schreef en regisseerde hij een teleurstellende episode van het vierluik Four Rooms, dat Nederland nog steeds niet bereikt heeft. En nu speelt hij een van de hoofdrollen in From Dusk Till Dawn, een abominabele genreparodie naar een van zijn oude scenario's.

From Dusk Till Dawn werd geregisseerd door de Texaan Robert Rodriguez, die zich na een veelbelovend Spaanstalig debuut (El Mariachi) in zijn tweede film Desperado ontpopte als een matig navolger van Tarantino's Nouvelle Violence. Met het hybride From Dusk Till Dawn bevestigt hij die reputatie. Het eerste deel van de film, een gewelddadige weergave van de reis van twee moordenaars door Texas, is herkenbaar tarantinesk. Maar ondanks de schietpartijen en de ironische dialogen wordt het zelden spits of spannend.

In het tweede deel van From Dusk Till Dawn kon Rodriguez, een verklaard liefhebber van horrorfilms, zich meer uitleven. Als de twee meedogenloze schurken in het gezelschap van een gegijzelde familie de Mexicaanse grens zijn overgestoken, komen ze terecht in een erotisch truckersrestaurant waarvan de uitbaters vampiers blijken. Met veel enthousiasme brengt Rodriguez de aan oude westerns herinnerende strijd tegen de aanvallende monsters in beeld; hoofden spatten uit elkaar, staken worden door harten geboord, lijken verzepen in een paar seconden. Het drie kwartier durende vernietigingswerk wordt alleen onderbroken voor wat korte dialogen tussen de menselijke overlevenden. Af en toe zijn die wel aardig, bijvoorbeeld wanneer een van de boeven vraagt of zijn medestrijders misschien ooit een Echt Boek over vampiers gelezen hebben, of dat ze de vijand alleen kennen uit goedkope griezelfilms. Maar meestal zijn ze gewoon flauw of quasi-diepzinnig. Even lijkt het nog of de spirituele wedergeboorte van een afvallige dominee een onverwachte diepte aan de film zal geven, maar voor je het weet wordt de goede man gebeten door een vampier en moeten zijn eigen kinderen hem vermoorden.

Er is weinig eer te behalen voor Harvey Keitel, die als de baardige ex-dominee voor de verandering eens a-typisch gecast is. Of voor Juliette Lewis, die net als vijf jaar geleden in Scorseses Cape Fear de rol heeft van een meisje dat gefascineerd is door het kwaad. De enige die - in het eerste uur van de film - de kans krijgt om te excelleren is George Clooney, beter bekend als Dr. Ross uit de televiesieserie ER. Met zijn vertolking van een misdadiger met een restje moreel gevoel speelt hij Tarantino van het scherm.

Misschien zijn er filmkijkers die de omslag van misdaadfilm naar splatter movie verrassend vinden; twee maanden geleden kreeg From Dusk Till Dawn de Silver Scream Award tijdens het 13de Weekend of Terror. Maar ik word er kregel van. Rodriguez' derde film is een zelfgenoegzame poging tot instant camp - eng noch dynamisch noch grappig. Wie het enorme budget en de spectaculaire cast wegdenkt, ziet de ware aard van From Dusk Till Dawn: het is Bonte Avond en klas 2B doet een horrorparodie.