NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 79 theaters.

Actiefilm met superieure cast verdrinkt in lolligheid

Door PIETER STEINZ
Het heeft iets origineels: een film over Alcatraz die nu eens niet draait om een gevangene die wil ontsnappen, maar om twee mannen die naar binnen willen. Doel van hun onmogelijke missie is het uitschakelen van vijftien gifgasraketten die door een hoge militair op het voormalige gevangeniseiland zijn opgesteld. De dolgedraaide generaal wil financiële genoegdoening voor de nabestaanden van zijn in Vietnam en Irak gesneuvelde manschappen; als hij niet binnen twee dagen 100 miljoen dollar krijgt, zal hij San Francisco vernietigen.

Met terroristen wordt niet onderhandeld, zelfs al vechten ze voor een goede zaak en stellen ze bescheiden eisen (wat is 100 miljoen als het leven van honderdduizenden mensen op het spel staat?). En dus moet de bedachtzame chemische-wapensexpert Stanley Goodspeed (Nicolas Cage) naar het eiland, aan de hand van de enige man die de weg weet: John Patrick Mason (Sean Connery), een Shakespeare lezende en Oscar Wilde citerende gevangene die in een ver verleden ooit uit Alcatraz ontsnapte.

Ik moet toegeven dat ik me verheugd had op The Rock. Een high-budget actiefilm met een superieure cast, daar wil je wel de zomer mee in. Maar de tweede speelfilm van de met commercials groot geworden regisseur Michael Bay is een rommelpotje. Het zwakste punt is nog niet eens de overmaat aan vergissingen en onwaarschijnlijke motiveringen in het scenario - al is het vervelend om tijdens een film voortdurend te moeten denken 'hier klopt iets niet'. En ook de hinderlijke achtergrondmuziek, die bij een B-western met veel cavalerie lijkt te horen, is overkomelijk.

Nee, wat The Rock zo teleurstellend maakt is de manier waarop de filmmakers zwalken tussen verschillende genres. De film begint als een serieuze actiethriller, met even veel vaart als spanning. Maar vanaf het moment dat Sean Connery in beeld komt, is het alsof de regisseur uit is op een James Bond-imitatie. De ene na de andere droogkomische grap moet tegenwicht bieden aan het excessieve geweld. Typerend is de overbodige achtervolgingsscène van een kwartier die Mason botsend door San Francisco voert. Als de auto van een voorbijganger volledig in puin wordt gereden, grapt Mason: 'I hope you're insured.' Het is een flauwiteit die alleen nog overtroffen wordt door de beschamende lol die in The Rock getrapt wordt ten koste van nichterige kappers en andere minderheden. Zelfs een maand regen in de zomer is geen reden om deze film te gaan zien.