Kannibaal keek in Blois dood in ogen

Door een onzer redacteuren
BLOIS, 7 JULI. Niemand had op 9 september 1969 zin in die dernywedstrijd op de wielerbaan van Blois, vandaag de plaats van aankomst van de vierde etappe in de Tour de France. Dat vertelt Eddy Merckx in Rik Vanwalleghems boek Eddy Merckx, de mens achter de Kannibaal. In Blois beleefde de Belgische renner een van de zwartste dagen van zijn carrière.

"Het weer was die avond slecht en Anquetil vertoonde nog de sporen van een uitspatting van de dag voordien", aldus Merckx. "Hij had iets te veel gedronken en toen zijn vrouw hem naar het hotel reed, moest hij braken. Jacques deed zijn portier open om zijn kop buiten te hangen, terwijl zijn vrouw Jeanine de wagen reed. Zij verloor daarbij een kilometerpaaltje in de graskant uit het oog. De geopende deur sloeg daar hard tegenaan, waardoor Jacques met zijn hoofd tussen portier en auto gekneld zat. In Blois had hij bij de start dus koppijn voor twee."

Dat ongelukje was echter niets vergeleken bij wat Merckx op de wielerbaan van Blois zou overkomen, kort nadat hij zijn eerste Tour had gewonnen. In de finale van de dernywedstrijd in Blois brak het pedaal af van de motor van Reverdi, gangmaker van de Tsjechoslowaak Jiri Daler. Achter deze combinatie reden Merckx en diens gangmaker Fernand Wambst, in Blois de enige gangmaker met ervaring. Merckx kon de vallende motor van Reverdi ontwijken door naar de bovenkant van de baan te rijden. Daar reed hij echter tegen Daler aan en smakte tegen het beton, waar hij bewusteloos bleef liggen. Wambst koos de onderkant van de baan, maar daar schoof zojuist de motor van Reverdi voorbij. Hij knalde er bovenop en was op slag dood. Merckx kwam in het ziekenhuis van Blois pas bij bewustzijn. Een gekneusde rugwervel, in combinatie met een verdraaid bekken, zou hem later vooral pijn bezorgen bij het klimmen. "Mijn carrière kon daar even goed afgelopen zijn, of erger nog." Het gevoel dat hij in '69 als klimmer had, zou Merckx na zijn val in Blois naar eigen zeggen nooit meer hebben. Het weerhield hem er niet van de Tour nog vier keer te winnen.