|
|
McEwen troost falende Nederlandse Tour-ploeg
Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
Voor de Nederlandse ploeg betekende de zege van McEwen een mooi slot van
een desastreuze Tour. Al op de derde dag verspeelde kopman Michael
Boogerd - met zijn 56ste plaats op 1.42,22 uur de beste Nederlander in
de Tour - zijn kansen na twee valpartijen. Hij liep een achterstand op
die hij niet meer kon goedmaken.
Behalve McEwen viel bij de Raboploeg alleen Tour-debutant Marc Lotz op.
De knecht van Boogerd was in de etappe naar Saint-Flour de enige
Nederlander in een beslissende ontsnapping. Zijn achtste plaats die dag
werd bijna als een zege gevierd. Voor McEwen was het deze Tour erop of
eronder, zo maakte de ploegleiding vooraf duidelijk. "Als hij zegt dat
hij de sprinter van de ploeg is, moet hij dat laten zien en hier gewoon
een keer winnen", zei assistent-ploegleider Adri van Houwelingen in de
eerste Tourweek. "Het is vijf voor twaalf voor Robbie. Ik vertrouw er
op dat hij nog een etappe gaat winnen." McEwen won zijn etappe en toch
vertrekt hij aan het einde van dit seizoen bij de Nederlandse ploeg,
omdat hij zich in de steek gelaten voelt door de ploegleiding. Na zijn
tweede plaats in Bordeaux leverde McEwen kritiek op zijn ploeggenoten.
Ze zouden niet hard genoeg voor hem hebben gewerkt. Volgens de renner
was hij verkeerd geciteerd. "De ploegleiding gelooft de pers en niet
mij. Als dat zo is hoef ik hier niet meer te blijven." Hoewel McEwens
contract dit jaar afloopt en de verhouding met de renner uit Brisbane
ernstig verstoord is, wil ploegleider De Rooy nog een gesprek met hem.
McEwen: "Ik heb gezegd dat de ploeg geen moraal meer had, de jongens
konden geen honderd procent meer geven. Vandaag deden ze dat wel en
hebben ze als een professioneel team gereden. Daar ben ik blij mee."
Het scheelde maar weinig of McEwen was gepasseerd voor de Tour. Hij
beleefde een onopvallend voorjaar, tot de Ronde van Luxemburg. Vorige
maand ging hij daar in de tweede etappe gelijktijdig met Jeroen
Blijlevens over de streep. Omdat de fotofinish geen uitsluitsel gaf,
werden beiden tot ritwinnaars uitgeroepen. Van Houwelingen: "Toen het
ernaar uitzag dat hij niet naar de Tour zou gaan, ging hij goed
rijden."
"Dit jaar moest het gebeuren in de Tour", zei McEwen, "maar dat zei ik
ook al in 1997 en 1998. Ik wist dat ik het kan." De twee zeges in de
voorbereiding op de Tour hadden hem veel zelfvertrouwen gegeven. Een
week na de Ronde van Luxemburg ging hij in de Route du Sud als eerste
over de streep. , ,Ik heb in m'n carrière al veel gewonnen, maar
als je tot de topsprinters gerekend wil worden, moet je een etappe in
de Tour winnen." Dit jaar verscheen McEwen voor het eerst fit aan de
start van de Tour. In 1997 reed hij tijdens de Vierdaagse van
Duinkerken met 55 kilometer per uur tegen een geparkeerde auto. Hij
brak zijn rechtersleutelbeen, waaraan sindsdien een titaniumplaat
bevestigd is.
Vorig jaar had hij problemen met zijn gezondheid. "Toen was ik net voor
de Tour klaar, maar ik beschikte nauwelijks over conditie. Altijd was
ik moe en ziek." Dit voorjaar zag het er opnieuw slecht uit voor
McEwen. In april onderging hij een knie-operatie, maar het herstel
verliep voorspoedig. Na zijn eerste etappe-zege in de Tour wil McEwen
een andere droom verwezenlijken. "Ik zou wel eens een jaar in de
Australische kampioenstrui willen rondrijden. Die staat mij vast wel
beter dan Henk Vogels", vindt de verrassende ritwinnaar van de Champs
Elysées. Dit jaar kon McEwen niet meedoen aan de Australische
titelstrijd omdat hij bij de presentatie van de Raboploeg in Nederland
aanwezig moest zijn. Dat zal de kleine sprinter uit Brisbane niet weer
gebeuren.
|
NRC Webpagina's 26 juli 1999
|
Bovenkant pagina |
|