Vals plat

GUUS VAN HOLLAND
De commerciële fietstocht nadert het einde. Voorafgegaan door de karavaan met zijn rijdende tubes tandpasta, gaan de fietsende reclamezuilen morgen op weg naar de triomfboog.

Je zou denken dat de Tour een strijd is tussen reclamemakers en niet tussen wielrenners. Geen sportevenement bezorgt zoveel commerciële boodschappen als de Tour. Geen sportman die zoveel reclame op zijn lichaam draagt als een Tour-renner. Renners weten niet beter. Sinds zij met hun sport geld verdienen verpakken ze zich in reclamefolders. Al bijna honderd jaar, bijna sinds de eerste Tour. Want een renner die de dagenlange wedstrijd door Frankrijk wilde winnen, diende zich toen al te verzekeren van een contract met een fabriek. En welke fabrieken zijn meer geïnteresseerd in de financiële steun aan wielrenners dan banden- en fietsenfirma's? Ze gaven materiaal, salaris en extra premies bij een overwinning. In ruil daarvoor verlangden ze de naam van hun renners in advertenties te mogen gebruiken. Die advertenties werden tegen betaling geplaatst in de organiserende krant van de Tour, L'Auto. Zo werden de fabrieken bekend en kon de krant de wedstrijd organiseren. De firma's waren natuurlijk gebrand op een triomf van een van hun renners. Vandaar dat renners met dezelfde firmanaam op hun fiets of trui, samenspanden tegen de concurrenten. Zo werd de individuele sport een teamsport. En werd een teamsport een commerciële sport. Met alle commerciële uitwassen van nu tot gevolg.