Vals Plat

YOUP VAN 'T HEK
Tijdritten boeien me matig. Zo'n sneu stuur, dat vliegwiel, die belachelijke helmen en dat aerodynamische windtunnelgeneuzel.

En dan die strijd tegen de klok. Geeuwend saai. Geef mij maar een echte etappe. Ontsnappinkje, het terughalen, kopgroepje, goeie eindsprint, vrolijk valpartijtje, da's wielrennen. Zabel gezien? Hij ging in de eindsprint met zijn klok- en hamerspel vol op de stang. Zabel en zadel: het scheelt één letter. 'Balletje, balletje', riepen wij thuis. Misschien dacht hij wel: als die Armstrong met één bal zo hard fietst, dan ga ik dat ook eens proberen. Hij zingt nu een toontje hoger. Mijn zoon en ik riepen tegelijk 'au' toen we het zagen. Maar gisteren heb ik dus niet gekeken. Of ik op het strand was? Neen. Mijn karakter gaat graag tegen de file in. Dus ik was schaatsen in Dronten. Heerlijk. Muts op en even een paar rondjes op mijn nieuwe klapnoren. De sportwinkelmeneer dacht zaterdag dat ik grappig wilde zijn toen ik hem om een paar nieuwe schaatsen vroeg. Hij verkocht die middag uitsluitend veters. Waarvoor veters? Als bad>>> EINDE KOLOM ¯ pak. Terwijl iedereen zichzelf lag weg te zweten tussen al dat getatoeëerde welvaartsbloot, gleed ik heerlijk door de Drontse bochten. Zes graden in die hal. Weldadig. Op de heenweg dacht ik dat ik Boogerd zag fietsen.

'Die zit in Frankrijk', zei mijn zoon. Gisteravond controleerde ik Michael zijn eindtijd en nu weet ik helemaal zeker dat het hem was. Verdwaald. Werd op de snelweg ook nog ingehaald door Jos Verstappen, die net gehoord had dat Schumacher gecrasht was. Als iemand weet wat crashen is dan is het onze Jos. Hoe ik zo vlug kon zien dat het Jos was? Omdat hij zijn auto een paar kilometer verderop in de vangrail had geplant.

Ik kijk naar buiten en zie de mussen met parachutes naar beneden komen, kortom: mooi weer om mijn ski's uit het vet te halen en me naar de overdekte skibaan in Zoetermeer te begeven. Snowworld heet dat. Daar zal het niet druk zijn. Wat er zo leuk aan skiën is? Geen stang.