De winnaar heeft veel vrienden

De Tour de France stond de afgelopen dagen in het teken van doping. De verhalen in Le Monde blijken achteraf een tikje overdreven. Maar de geur van verboden middelen zal de wielersport blijven kenmerken.

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN

PAU, 22 JULI. Na de rampzalige Tour de France van 1998 hebben de renners, de begeleiders, de organisatoren en de meeste journalisten weer reden tot juichen. De wedstrijdverhalen winnen het deze keer van de dopingverhalen. De cynici zijn ruim in de minderheid. De meeste waarnemers maken alleen grapjes over verboden middelen. 'De renners mogen zelfs geen zuivere berglucht meer inademen', klonk het gisteren in de perszaal in Pau. Ze raken een gevoelige snaar, want bij geen enkele sport wordt zo streng gecontroleerd als bij het wielrennen.

De ingewikkelde artikelen die Le Monde publiceerde, vonden weinig bijval in de wielerkaravaan. Afgelopen dinsdag meldde het Franse dagblad dat een aantal gerenommeerde renners, onder wie Armstrong, corticosteroïden had gebruikt. De Amerikaan kwam gisteren met de schrik vrij, nadat de internationale wielrenunie (UCI) openlijk partij had gekozen. Op aandringen van Armstrong kwam ze met een ongebruikelijke verklaring. Tot opluchting van velen werd de gele-truidrager van alle blaam gezuiverd.

Daarmee bleef de wielersport een nieuw debâcle bespaard. Twee maanden geleden kreeg roze-truidrager Marco Pantani tijdens het slot van de Giro d'Italia een startverbod. Zijn hematocrietwaarde lag boven het toegestane maximum van 50 procent, wat mogelijk duidt op het gebruik van het verboden eiwithormoon EPO. Daarmee vergeleken was het zalfje van Armstrong inderdaad een onschuldig middel. Terecht of niet, Armstrong is het boegbeeld van deze Tour. Hij is het symbool van reinheid en eerlijkheid. Hij is pas hersteld van kanker en verdient een compliment voor zijn doorzettingsvermogen. Hij heeft de Tour kleur gegeven met een aanvallende rijstijl. Tour-directeur Leblanc noemt hem een lichtend voorbeeld voor het peloton. UCI-voorzitter Verbruggen onderhoudt een vriendschappelijke relatie met de man die zijn broze lichaam heilig heeft verklaard.

Armstrong wordt op een voetstuk geplaatst, hoewel de sokkel nog steeds breekbaar is. De hematocrietwaarde van de renners ligt dit seizoen op hetzelfde peil als vorig seizoen. De Nederlandse arts Lon Schattenberg, voorzitter van de medische commissie van de UCI, maakte de cijfers van het bloedonderzoek afgelopen week in kleine kring bekend. Blijkbaar is EPO nog steeds in zwang. Het was misschien te veel gevraagd om het peloton binnen twaalf maanden van alle gevaarlijke producten te ontdoen.

Veel renners gaan nog steeds naar een apotheker in hun woonplaats, hoewel de stalorders van de sponsors anders suggereren. De Belg Ludo Dierckxsens, vorige week winnaar van de etappe naar Saint-Etienne, bleek vorige maand corticosteroïden te hebben gebruikt. Volgens de ploegleider van Lampre wist de ploegarts nergens van. Dierckxsens moest naar huis en speelde de vermoorde onschuld. Hij zou de ploegarts wél op de hoogte hebben gesteld. Overigens zou een doktersverklaring in dit geval niet hebben geholpen; Dierckxsens werd sowieso positief bevonden. De ploegleiding van Lampre werd opvallend genoeg niet gestraft. Tegen de Italiaanse sponsor loopt nog wel een dopingonderzoek naar aanleiding van een tas met gevonden voorwerpen, waaronder ampullen met drie soorten corticosteroïden, tijdens de Ronde van Zwitserland. Bij thuiskomst in België werd Dierckxsens dinsdag als een held binnengehaald. Ook de neutrale toeschouwers toonden medelijden. Had hij niet onschuldig gehandeld? Was hij niet het slachtoffer van de strenge controles tijdens de Tour? Slechts een kleine minderheid bekritiseerde de Vlaamse ijzervreter. Hij had de jeugd een slecht voorbeeld gegeven door zichzelf medicijnen toe te dienen. De grote meerderheid krijgt tijdens deze Tour steun uit onverwachte hoek. In tegenstelling tot vorig jaar heeft de Franse justitie nog geen aanhoudingen en huiszoekingen verricht. Alleen de Franse pers sputtert tegen. Zij voert vooral een negatieve campagne tegen de buitenlandse renners. Mede daarom werd de berichtgeving in Le Monde weinig geloofwaardig geacht. De speciale verslaggevers van deze kwaliteitskrant zouden de Tour willens en wetens in diskrediet brengen. De renners riepen medelijden op, maar ze hebben de rol van slachtoffer ten volle verdiend. Sinds de beerput met EPO vorig jaar is opengetrokken, zijn ze immers weinig geloofwaardig meer.

De Tour duurt nog drie dagen en waarschijnlijk arriveert Armstrong zonder kleerscheuren in Parijs. Zijn ploegarts heeft deze week in Vrij Nederland toegegeven dat hij de renners aan het infuus legt, wat niet alleen als een riskante, maar in Frankrijk zelfs als mogelijk dopingmaskerende handeling wordt beschouwd en daarom daar verboden is. Hopelijk ontspringt Armstrong de dans. Want de zoutoplossing die de ploegarts aanwendt, is echt onschuldiger dan een bloedverdikking die veroorzaakt wordt door EPO.