Duitsland verward door BSE-crisis
In Duitsland is het voedsel
rein, zo dachten de Duitsers. De BSE-crisis slaat daarom extra hard toe
bij de oosterburen.
Door onze redacteur PAUL LUTTIKHUIS
ROTTERDAM, 29 DEC. "Een glazen productie" is het streven van de Duitse
minister van Landbouw Karl-Heinz Funke. Eilverordnungen,
spoedmaatregelen, volgen elkaar op om de gekkekoeiencrisis de kop in te
drukken. Zoals ook het aantal BSE-gevallen elkaar snel opvolgt. Nu weer
één in Nedersaksen, uitgerekend een koe op een bedrijf
dat aan het glashelderheidscriterium van Funke voldoet.
In het Nedersaksische geval kan volgens het Duitse ministerie van
Landbouw een infectie door het gebruik van diermeel worden uitgesloten.
De melkvervanger die aan kalveren wordt gegeven is het "waarschijnlijke
infectiekanaal". De BSE-koeien uit Nedersaksen en Sleeswijk-Holstein
kregen hun alternatieve melk uit Nederland, de zieke koeien in Beieren
dronken een Italiaanse melkvervanger.
Minister Bartels van Landbouw in de deelstaat Nedersaksen constateert
dat alle tot nu toe gevonden koeien met Rinderwahn in 1995 en
1996 geboren zijn en dus kort na hun geboorte geïnfecteerd moeten
zijn. Bartels' ministerie gaat er daarom van uit dat "criminologische"
recherche nodig is om de bron van de besmettingen te vinden.
Waar of niet, in ieder geval blijkt Duitsland maar moeilijk te kunnen
geloven dat de hand ook in eigen boezem moet worden gestoken. Het land
dat zich, meer dan alle andere in Europa, graag beroept op
Reinheit van zijn voedingsmiddelen, wordt harder dan de andere
getroffen door verwarring nu er iets aan die zuiverheid blijkt te
schorten.
De Süddeutsche Zeitung beschrijft in haar commentaar vandaag
hoe de Duitsers steeds weer hoofdschuddend wezen naar Groot-
Brittannië en later ook naar andere Europese landen waar BSE bleek
voor te komen. "Zo ontstond om het land een onzichtbare verdedigingswal
tegen de gekkekoeienziekte", aldus de krant, totdat op 24 november in
Sleeswijk-Holstein de eerste Duitse BSE-koe werd ontdekt. Toen was het
aan de Beiers, met hun idyllische boerderijtjes, om schande te roepen
van de "landbouwfabrieken" in het noorden van Duitsland. Inmiddels
komen de meeste (vijf) Horrormeldungen, zoals Der Spiegel
ze noemt, uitgerekend uit Beieren.
De Landbouwministers, zowel die van de bondsregering als die in de
deelstaten, moeten nu uitleggen hoe het mogelijk is dat controleurs de
afgelopen jaren stilzwijgend toch een beetje diermeel door de vingers
zagen. Hebben diezelfde controleurs wel goed opgelet als het gaat om de
verhitting van diervoer die de veiligheid moet garanderen, vragen
consumenten zich wanhopig af?
"Wat wist men, en wat heeft men zoal geaccepteerd, in de
veronderstelling dat Duitsland [toch BSE-vrij is]", schrijft de
Süddeutsche Zeitung dreigend. Volgens de krant is de
gekkekoeiencrisis uitgegroeid tot een autoriteits crisis.
De overheid doet er alles aan om die crisis te bezweren. In dat kader
past de 'glasheldere' productielijn, die minister Funke heeft
geëist, maar ook zijn bekentenis dat er wat schortte aan de
samenwerking met het ministerie van Volksgezondheid. Een speciaal team
werkt aan een betere coördinatie, laat het ministerie
geruststellend weten. Funke heeft ook een 'vleesconferentie'
aangekondigd voor begin januari, waarin de betrokkenen voorstellen
moeten doen voor een 'radicale' herstructurering van de Duitse
landbouw.
De herstelwerkzaamheden van de autoriteiten worden intussen gehinderd
door nieuwe BSE-gevallen. Ook bezorgde deskundigen dragen hun steentje
bij. Zo wist de bureau voor onderzoek naar vlees te melden dat
statistisch gezien van iedere 2000 Beierse koeien er één
besmet moet zijn met BSE. Erger nog dan deze wetenschappelijke
mededelingen zijn de schandaaltjes die aan het licht komen. Zoals
minister die wisten van de BSE-risico's, maar vooral de foute
etikettering van worst spreekt tot de verbeelding van de consument. Bij
een onderzoek in de periode tussen 14 en 20 december werd in 20 procent
van de worsten rundvlees gevonden zonder dat dit op het etiket vermeld
stond. Sommige werden als 'rundvleesvrij' aangeprezen.
Het gesjoemel bewijst dat de Duitse consument angstig is geworden.
Duidelijke cijfers zijn er nog niet maar volgens Die Welt is de
rundvleesmarkt vrijwel stil komen te liggen. Veehandelaren kopen geen
runderen meer, bij slachthuizen wordt nauwelijks nog rundvlees
aangeboden. Volgens het bedrijf Nordfleisch, jaarlijks goed voor
280.000 runderen, is "de omzet zo gering dat de prijs van rundvleeg op
geen enkele wijze representatief is." Het bedrijf heeft
arbeidstijdverkorting aangevraagd voor 130 werknemers.