N R C   H A N D E L S B L A D  -  C O L U M N S
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

CS VRIJDAG
Eerder verschenen
columns


JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
PAUL DE LEEUW
LEO PRICK

Bedankt Kijkwijzer!

door Paul Steenhuis
Voorpret is veel, vooral als je met je kinderen naar de bioscoop gaat. Hinderlijke reclamefilmpjes, die niet zijn toegesneden op vijf- tot twaalfjarigen, kunnen die pret drukken. Maar goed, ook voor bioscopen moet de schoorsteen roken, dus met dat ongerief verzoen je je.

Afgelopen zaterdag zaten we klaar voor de veel geprezen jeugdfilm Mariken. De zaal zat vol verwachtingsvolle kinderen, de stemming zat er goed in. Het zaallicht doofde. Schril blauwwit licht vulde het doek. Een beetje dreigend, met flitsen: alsof er een tv aanstond. We hoorden geschiet en geschreeuw. Veel 'fuck!', 'goddammit' en ander doorsnee Amerikaans verbaal geweld, gebonk en nog wat andere neukgeluiden. Wat de tv uitzond, kregen we niet te zien. Wel zoomden we in op het blonde jongetje dat op de bank al dat bijelkaar geplakte kneuk-(knok- en neuk-)geluid aanschouwde. 'Vloek!', 'Baf!'. Daar knetterde het geluid van een klap door de bioscoopzaal en ineens had het jongetje een groot blauw oog. 'Goddammit motherfucker!!' - een nog hardere klap, een lichtflits: er stroomde bloed uit de neus van het jongetje. De camera benadrukte dat hier sprake was van BLOED en GEWELD. Toen klinken schoten en het bont en blauwe, bloedende ventje werd knetterend doorzeefd met kogels, zogenaamd vanaf het onzichtbare tv- scherm. De aangename, verwachtingsvolle stemming in de bioscoopzaal gevuld met zes- tot twaalf-jarigen was volledig verruïneerd. Weg voorpret, weg bioscoopplezier. Met voorbijzien aan de jonge bioscoopbezoekers werd aan hun debiel geachte ouders een BOODSCHAP overgebracht. Namelijk dat er veel geweld, geneuk en gevloek op tv is, en dat het SCHADELIJK is voor je kind. Als we lang genoeg naar het vermoorde kind hebben gekeken, volgt de clou van dit 'reclame'-filmpje: het jongetje zit weer ongeschonden op de bank, de tv kneukt door. Een zalvende stem zegt: 'Kijk Wijzer!' en er volgt een aanbeveling voor het gebruik van het waarschuwingssysteem dat een stel Nederlandse visuele zedenmeesters (NICAM) uitgevaardigd heeft om kinderen te beschermen.

Wie nog dacht dat die hele Kijkwijzer-heisa een geste van oprecht bezorgde volwassenen is, mag na dit filmpje wakker worden. Omdat de kijkzedenmeesters bang zijn dat wij, de ouders, hen niet serieus nemen, grijpen ze naar grove middelen. Het reclamefilmpje van het NICAM is audiovisueel geweld, waaraan nietsvermoedende kinderen en hun ouders ongevraagd worden blootgesteld. Het is volledig ongeschikt om bij jeugdfilms te vertonen, rijp voor de Kijkwijzer-waarschuwingen voor geweld (vuist) seks (vier voeten) eng (spin), gescheld (opengesperde mond) en 'zestien jaar en ouder'. Maar dat doen ze niet bij de NICAM, want het is maar film, toch?

(Uit Cultureel Supplement van 16 maart 2001 )

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad