LEO PRICK
Eerder verschenen
columns

JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
PAUL DE LEEUW

LEO PRICK

13 januari 2001

Flip de Kam

De column van econoom Flip de Kam vorige week donderdag in deze krant ging over de belastingmeevallers. Hij raadt minister Zalm aan niet te buigen voor de druk om een deel daarvan te besteden aan betere zorg en onderwijs. De oplossing van de problemen daar moet, aldus De Kam, worden gezocht in een verbetering van de doelmatigheid van de bestedingen.

Zo heeft hij voor de zorg als remedie in petto: "Huisartsen kunnen eerder beginnen wanneer hun nodeloos lange opleiding wordt bekort." Zouden de problemen dan niets te maken hebben met de vergrijzing zowel van de bevolking in het algemeen als met die van het personeel in die sector, met de steeds kortere opnameduur van patiënten, de verscheidenheid in culturele achtergrond, het feit dat mensen steeds ouder worden waarmee de periode dat ze hulpbehoevend zijn wordt verlengd, etc.? Ik zie in de zorg vrijwel uitsluitend toegewijde mensen die keihard werken, ook de artsen in opleiding.

Er gaat toch al genoeg extra geld naar collectieve voorzieningen, meent De Kam: na correctie voor loon- en prijsstijgingen groeit het onderwijsvolume in de periode 1999 - 2001 met ruim tien procent. Dit brengt hem tot de conclusie: "Deze cijfers tonen aan dat verhalen over publieke armoede te midden van private rijkdom ongegrond zijn." Dus, beste lezer, als u een school bezoekt en het tegendeel meent te zien, kijkt u verkeerd. U moet uw oordeel niet baseren op de staat van het schoolgebouw, het meubilair, het leermateriaal, de apparatuur, u moet niet uw ogen geloven, maar uw oordeel baseren op de achterliggende cijfers van het Centraal Planbureau. Dan kunt u niet anders dan concluderen dat het prima gesteld is met de sector onderwijs, al zou het ongetwijfeld nog doelmatiger kunnen, bijvoorbeeld door de opleiding voor leraren drastisch in te korten.

Overigens, zijn die cijfers wel zo geruststellend? Tussen 1985 en 1995 daalden de uitgaven voor onderwijs als percentage van het bruto nationaal product van 6,4 naar 5,3% en voor de komende jaren voorziet het ministerie van OC&W zelfs een verdere daling via 4,5% dit jaar naar 4,2% in 2005. Deze prognoses zijn exclusief de extra gelden als gevolg van specifieke maatregelen zoals de klassenverkleining, waar De Kam zijn optimisme op baseert. Het onderwijs is de laatste jaren op achterstand gezet. De kloof wordt alleen maar groter, en is inmiddels al zo groot, dat overal stemmen opgaan van ouders, politici, en ook van economen om daar accuut iets aan te gaan doen. Tot slot een correctie op wat ik schreef in mijn column van 4 november j.l. over het particuliere voortgezet onderwijs. Particuliere scholen, schreef ik, zijn duur, zo'n 25 tot 40 duizend gulden per jaar. Ik wees erop dat iedereen belang heeft bij het bestaan van dergelijke scholen en pleitte er daarom voor om van overheidswege vergelijkbare scholen te creëren waarbij ouders naar vermogen bijdragen. Op dit pleidooi kreeg ik verscheidene reacties van mensen die mij erop wezen dat iets dergelijks al bestaat. Anne Beeker stuurde mij informatiemateriaal van het Deltion College in Zwolle. De cursisten daar kunnen gebruik maken van een intensieve begeleiding en examentraining. De kosten daarvan bedragen zo'n 8 9 duizend gulden. De brochure: 'Door de combinatie van gesubsidieerde lessen en ongesubsidieerde extra begeleiding kan het Deltion College meer bieden voor minder geld: een kwalitatief zeer hoogwaardig onderwijspakket, dat de vergelijking met elke particuliere

Leo Prick