PAUL DE LEEUW
Eerder verschenen
columns

JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
LEO PRICK

LEEUWENBEKJE

3 maart 2001

Dreigende lucht

Stel, je bent minister van Landbouw. Je hebt grote problemen aan je hoofd. De veesector wacht op de keuzes die je maakt. Maandag ga je samen met je Europese collegaministers vergaderen en verregaande beslissingen nemen - dan ga je toch rustig het weekend zitten broeden op oplossingen om mond- en klauwzeerbesmetting tegen te gaan. Nee, Bulletje Brinkhorst ging vorige week naar Limburg om carnaval te vieren! Uitgerekend hij!

Als hij nou op een ballotagecommissie-bijeenkomst betreffende nieuwe Filipijnse ballenraapsters op de driving range te Bloemendaal zijn opwachting maakte, maar nee: in lilajurk, pratend met geen gewone aardappel maar een speciaal gekweekt rosevalletje in zijn keel, de arrogantie uitstralend van een aanstaande koninklijke schoonvader met strafblad, staat hij bij een nooduitgang voor het geval dat, en zingt hij uit volle borst de carnavalskraker: 'ja ik heb bolletjes in mijn hol!' Maakt zich even geen zorgen over de verantwoordelijkheid die hij draagt. Door macht volkomen immuun geworden.

Zo'n minister gun je een flinke koortslip! Hoewel ik mij afvraag of zijn natte lipjes, waar dat schurende tongetje af en toe uitglipt, gevoelig zijn voor bacteriën. Brinkhorst, Borst, burgemeester Mans. Het zijn politici die je, net als in het filmpje met die Engelse BSE-koe, ziet wankelen op hun poten. Elke fout wordt gladgestreken door de lessen die men daaruit heeft geleerd.

Waarom heeft de Nederlandse televisie geen programma waar korte metten wordt gemaakt met zulk hooghartig gedrag? Nu zien en horen we in Twee Vandaag bestuurskundigen, die luisteren naar de naam Hoppe of Ringeling - alsof ze rechtstreeks van het haringhappen komen - sussende woorden spreken over politiek falen in Enschede. Maar wie leert ze op tv een lesje? Zoals vroeger Kees van Kooten en Wim de Bie. Zij hadden deze types allang weer op hun plaats gezet. Niet dat het ooit hielp, maar ze hadden het in ieder geval gezien. Want naar Koot en Bie moest je kijken! Elk seizoen kende een moeilijke start maar na 4 of 5 weken waren ze altijd ouderwets sterk op dreef. Nu Wim er alleen voor staat zeg ik ook tegen mezelf: geef hem nou een paar weken, maar ik heb er de energie niet meer voor. Zoals mijn allerbeste vriendin zegt: 'Het is net zo iets als boos worden op de lucht!' De lucht die zich dreigend samenpakt boven Nederland. Taxiterreur, vissersopstanden, culturele omslag in de politiek, het nationaal songfestival. Het leven is zwaar. Zeker op het boerenland. Behalve bij het hek waar de meisjes Ingrid en Irma hun avonturen beleven. In het VPRO-programma Zaai komt de boze buitenwereld alleen maar binnen via postbode Siemen die de post afgeeft en soms van tevoren leest. "Maria wat een mirakel."Ingrid en Irma stappen met forse kaplaarzen door het leven. Zij voetballen niet voor het goede doel. Zij vinden de gymleraar arrogant en betreuren de gymles waar zij nooit als eerste worden gekozen. Of bespreken het meisje uit de stad met 'de brommert'. Terwijl de echte wereld doordraait, is er 's zondags om 18.15 uur op Nederland 3 even plaats voor melancholie en heimwee naar vroeger. De zelfgebreide trui, de per post opgestuurde kousjes liggen in het gras met het hoofd naast de koeienvlaai.

Politiek heeft fouten nodig om er lessen uit te kunnen trekken. Deze meisjes leren nog gewoon hun lessen op school.

Niets geen mond- en klauwzeer, dolle koeien of vuurwerkrampen bij het hek. Zelfs niks geen drukte over het songfestival.

Hoe de kwaliteit van de liedjes is? Net als ons rundvlees. Ze zeggen dat het goed is, maar uiteindelijk zul je zien dat we het verkeerde hebben gekozen.

(www.hethol.nl)

Paul de Leeuw