PAUL DE LEEUW
Eerder verschenen
columns

JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
LEO PRICK

LEEUWENBEKJE

23 december 2000

Oranje kerst

We zijn een tolerant volkje, zeker zo voor de kerstdagen, maar ik maak van m'n hart geen moordkuil: Prinses Christina kan niet zingen!

Voor tussen de koninklijke schuifdeuren is het waarschijnlijk wel voldoende, maar niet bij de AVRO rond 22.00 uur op een gewone zaterdagavond.

Misschien komt de harde oranjekern mij nu na kerst in elkaar slaan en eisen dat ik dit rectificeer, maar nee! Driewerf keer werf in de hoge: nee, nee, nee!

Het zijn zware tijden. Vorige week zaterdag kregen we een verhitte Constantijn die zijn kersverse verloofde kwam voorstellen. Of was het zijn gouvernante. Stijfjes zoende Laurentien haar schoonmoeder. Een beetje angstig keek de familie de pers aan, alsof ze wisten wat ons nog te wachten stond: het kerstconcert van Prinses Christina. Christina lijkt mij een leuke vrouw. Ze is ooit vertrokken uit Nederland om haar eigen leven te leiden en komt na jaren afwezigheid terug met Jorge: een soort Zorro, zonder foute vader, die haar waarschijnlijk heeft versierd op een ambassadeursfeestje en de volgende morgen hoorde dattie een prinses in zijn loft had liggen. Hasta la vista, princessa!

Met dank aan schoonvader krijgt Jorge een baantje bij Golden Tulip, inclusief de gouden creditcard en menig stagiaire onder het bureautje, dus dat huwelijk loopt mis en wat doet Christina? Ze gaat geen bloembollencongressen openen: nee, terug naar New York and go with the banano!

Liefde voor muziek! Beschermvrouwe van het Christina Concours - allemaal goed en wel. Maar dan krijgt Nederland het grote nieuws: Christina houdt van kerst en dat mogen we allemaal horen!

Nogmaals: op cd is het prima. Een beetje kerst la rondje om de kerk, maar om dit nu op tv te brengen met het hele Metropole Orkest o.l.v. Dick Bakker, Ernst Daniël Smit, the Nylons en de 'met de rug tegen de muur' kijkende laureaten van haar Concours; het is iets te veel van het goede. Maar liefst twee presentatoren werden uit de AVRO-kast gerukt: Roeland Kooymans en Loretta Schrijvers. Lieve dierenvriendin Loretta, pas toch op je imago, meid! Je robe was prachtig, maar ik verwachtte elk moment dat die rat uit je decolleté tevoorschijn zou komen. Dat olijk vrolijke van Roeland en Loretta begrijp ik wel: prinsessen repeteren niet, dus de hele dag hebben ze met een stand-in gewerkt: Imca Marina.

Dat Christina een cd uitbrengt voor oranjeverenigingen is nog te begrijpen, maar als je het commercieel gaat uitbuiten door in de Telegraaf een exclusief interview te geven aan de man zonder smaak dan gaan we natuurlijk kritisch luisteren. Ze respecteert haar zusje Irene om haar spirituele wijsheid en openheid.

Prinses Irene zat er als versteend naar te luisteren en ik zag in mijn fantasie Beatrix thuis voor de tv zitten met maar één gedachte: dit concert valt onder de verantwoordelijkheid van de minister-president. Wim Kok - hij is gek op wandelen vertelde hij vorige week in Buitenhof - zal na het eerste liedje tegen zijn vrouw hebben gezegd: "Rita, ik ga een eindje om."

Ja, ja, het is knap en moeilijk. Ga er maar aan staan: eindelijk uit het glazen kooitje komen om het Nederlandse volk in kerststemming te brengen.

Tot haar concert op televisie was Prinses Kerstina heerlijk onopgemerkt gebleven. Toen ze toegaven aan de wens van de AVRO moeten de RVD en de prinses een zwak moment hebben gehad.

Prinsessen horen alleen te zingen op samenkomsten waar het volk ver van wordt weggehouden. Dus Beatrix, maandag niet voor de tv-kersttoespraak even een vrolijke kerstmedley van zusjelief, want dit volk kan veel hebben maar er zijn grenzen.

Nog even en we krijgen een gezellige tango-maar-mee cd van de Zorreguietaatjes! Want muziek doet immers alle ellende vergeten.

(www.hethol.nl)

Paul de Leeuw