|
|
PAUL DE LEEUW
|
LEEUWENBEKJE 25 november 2000 Op de koffie
De volgende morgen stond in De Telegraaf: KRO eist excuses. De KRO sommeerde ons om naar de grens met Duitsland af te reizen en mevrouw Corita onze excuses aan te bieden. Zo gezegd, zo gedaan - we waren nog jong en onze tijd ver vooruit: zie KRO's nieuwe campagne 'gevoel delen'. KRO-voorzitter Slangen zei vorige week: "Onze taak is accenten te leggen op zorg, samenleving en levensbeschouwing!" Afrika gaat tenonder aan aids, maar de Nederlandse katholieke kerkleiders, behalve Muskens, zijn tegen verspreiding en gebruik van condooms in Afrika. Slangen is trots op Spoorloos maar beseft niet dat zijn geloof ervoor zorgt dat over aantal jaar in Afrika niet meer gezocht hoeft te worden naar familieleden. Met een mooie bos rozen reden we zwijgend naar huize Corita. Mevrouw Corita - bekend van: Koffie, koffie, lekker bakkie koffie! - deed allervriendelijkst open. Ze liet ons plaatsnemen in de keuken en sprak de legendarische zin: "Willen jullie koffie?" De slappe lach was in aantocht. Zie me toch eens zitten: in de keuken van Rita Corita die mij koffie aanbiedt. Om de situatie te redden vroeg ik of ze een toilet had. Daar dacht ik maar één ding: mijn vrienden zouden me moeten zien! Na terugkomst in de keuken vertelde ze dat ze de mop helemaal niet had gehoord maar dat ze niet zo moeilijk was: zelf maakte ze ook wel eens rare opmerkingen betreffende haar 'snoeptafel'. "Ja, jongens als ik val, dan val ik altijd naar voren." En wij waren jong dus foutjes zijn snel gemaakt. Waarom zitten we eigenlijk hier, vroeg ik me af terwijl ik haar koffiezetapparaat bekeek. Dat hing aan de muur en begon over te lopen. De koffie druppelde op de grond. Ik spoedde mij weer naar het toilet ("Sorry, kleine blaas"). Bij terugkomst had ze een waterketeltje opgezet. De bel ging. Daar stonden een fotograaf en een smalende Evert Santegoeds van de Privé. "Mevrouw Corita wil d'r huis verkopen en wij zouden een foto maken. Da's ook toevallig toevallig", valsbekte Evert. Mevrouw Corita was ook verbaasd (of was dit hogeschool comedy?) en wij werden met rozen en mevrouw Corita maar zonder kopje koffie op de foto gezet. Evert en fotograaf weg en wij zaten met mevrouw Corita weer aan de keukentafel toen de telefoon ging. Ze nam op en we hoorden alleen haar antwoorden. Dat ging ongeveer zo: "Ja, met mij. Hallo. Wat zeg je? De kippen? Nee, ik heb er geen last van. Nee, laat ze maar vrij. Precies. Bedankt hoor!" Ze hing op en keek ons aan. "De buren hebben scharrelkippen in de tuin en nu zijn ze bang dat ik last van ze heb als ze in mijn tuin komen. Ik vind het wel gezellig die kippen. Ach ik ben niet zo moeilijk!" De koffie was al ingeschonken toen ik van het toilet afkwam en weer gezellig aan de keukentafel plaatsnam. "En vertel mij nou eens precies hoe die mop ging?"
Paul de Leeuw
|
Bovenkant pagina |
|