PAUL DE LEEUW
Eerder verschenen
columns

JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP
LEO PRICK

LEEUWENBEKJE

18 november 2000

Kinderleed

Vorige week zaterdag werd ik aan mijn voordeur verrast door groepjes zingende en lampionzwaaiende kinderen, die daarvoor in ruil wel snoep verwachtten: het was Sint Maarten. Ik overlaadde ze met handenvol chips, bouillonblokjes en zakjes Duyvis-dipsaus in de smaken 'Carnaval' en 'Fiesta' en beloofde ze voor volgend jaar een beter gevulde snoeptrommel.

Heerlijk dat de kinderen (lees: hun ouders) mij niet hadden overgeslagen. Voor hetzelfde geld beschouwt de buurt je als pedofiel en wordt aan jouw deurtje voorbij gegaan. Tip: voortaan een sjaal of iets slierterigs buiten hangen, dan weet de buurt dat je 'in' bent voor Sint Maarten.

Mij deed het denken aan het uitverkoren volk dat destijds in Egypte bloed op de deur smeerde om te voorkomen dat het uitgemoord zou worden. Leefbaar Nederland (een partij in oprichting onder leiding van Jan Nagel, Willem van Kooten en Henk Westbroek) heeft ons volk uitverkoren. Alles wat het volk zegt, gaat Leefbaar Nederland uitvoeren. Vorige week in Buitenhof zaten onze Jan en Willem aan tafel tegenover Elske ter Veld (kwakend over Leefbaar in d'r eigen buurt en dat ze voorzitter is van alle speeltuinen in Nederland: "Jongens, we hameren de wipkip nu af!") en de oude D66-senator Glastra van Loon (statig en witgrijs). Hij trok een pijnlijke vergelijking met dictators die ook deden wat het volk wilde. Jan Nagel zag ik langzaam veranderen in Napoleon. Zijn ogen schichtig naar links en rechts schietend, luisterde hij naar Glastra van Loon en dacht: "die man moet dood!"

Wij keken met een jongetje van 8 (en zijn ouders) naar Glastra van Loon en vertelden hem dat dat nou Sinterklaas is voordat-ie zijn baard en rode mantel aantrekt.

Een leugentje om de bestwil. Want er was ellende in kinderland. Ze trokken afgelopen zaterdag wel zingend door de straten, maar hadden het ondertussen totaal gehad met het volk dat het voor het zeggen heeft. Sinterklaas, die vandaag officieel in Woudrichem door mijnheer Aart begroet wordt, kwam vorige week al aan in Gorinchem. Ideetje van de middenstandsvereniging.

Het Jeugdjournaal liet verontruste Gorinchemse ouders zien: "Volgende week naar Woudrichem: leg dat je kind maar eens uit." Het is achteraf niet vreemd dat er in Gorinchem uit frustratie wel eens wat geschoten wordt.

Ons kind op de bank wil er niet aan dat Sinterklaas eigenlijk niet bestaat. "Oh ja, en wie legt die zakken dan voor de deur?"

"Wij."

"Joh, ga fietsen."

"Kijk in dit mapje op onze computer: staan allemaal gedichten in."

"Heeft hij per e-mail naar jullie gestuurd: da's echt vet van Sint."

Hij zat verslagen op de bank toen het Jeugdjournaal vertelde dat Sint er al was en volgende week weer komt. Wij probeerden het leed te verzachten: "Hij is hier voor privé-zaken."

"Welke zaken?"

"Hij wil checken of speelgoed dat je via internet koopt, wel goed aankomt enzo."

Het kwam vorige week zaterdagavond nog goed met hem door het zingen voor andermans deuren en het vele snoepgoed dat hij ontving. Een soort Sinterklaascompromis. En zondag zat hij ademloos naar de D66-senator te kijken: zo zag Sint er dus uit als-ie z'n jurk uit heeft. Elske hebben we gebombardeerd tot echtgenote van Sint die de speeltuinen bewaakt. En mijnheer Paul zat er met twee mannen die normaliter zwarte pieten zijn. En toen ging de bel: Henk Westbroek aan de deur. Die zong twee liedjes en kreeg er een kratje bier voor terug. Het jongetje vroeg wie dat was. "Dat is Pino uit Sesamstraat in zijn vrije tijd." Het idee dat Pino de toekomstige burgemeester van Utrecht is, zorgde voor spontane gezelligheid in huis. Bij de open haard barstten we uit in gezang: "Is er een plek onder de sterren waar ik heen kan gaan?"

(www.hethol.nl)

Paul de Leeuw