‘Van de bijstand kan je helemaal geen huis kopen'

Door onze redacteur YASHA LANGE
Nederland moet niet zo moeilijk doen over het huizenbezit van Marokkanen met een uitkering, vinden ze zelf. ‘Ik kan het huis van mijn vader toch niet aan de Nederlandse overheid geven.'

AMSTERDAM, 24 APRIL. Ahmed Khalil windt zich enorm op. ,,Laten ze die Nederlanders die in Spanje een huis hebben aanpakken'', roept hij. Vinger omhoog, als een boze schoolmeester: ,,Daar ken ik er heel veel van. Die hebben allemaal een uitkering.'' Instemmend geknik van de andere mannen in de grote Marokkaanse moskee in Amsterdam.

Ze zijn boos op de Nederlandse regering, die ,,altijd de pik heeft op Marokkanen.'' De ene keer integreren ze niet goed, dan zitten ze teveel in de WAO, vervolgens zijn hun zonen crimineel. En nu zijn Marokkanen weer fraudeurs omdat ze een huis hebben in hun thuisland terwijl ze in Nederland een uitkering ontvangen ,,Het is echt altijd gezeik'', zegt Saoudi. Nederland vindt het bepaald geen gezeik en wil fraudeurs opsporen door in de Marokkaanse kadasters te zoeken naar bezittingen. Een lap grond of een huis in Marokko moet eerst worden verkocht – ‘opgegeten' – voordat er hier een uitkering mag worden ontvangen. Terecht toch? Helemaal niet, vinden de mannen in de moskee. Hun argument: je kan toch onmogelijk een huis verkopen dat je vader heeft gebouwd. Ahmed Khalil: ,,Mijn vader heeft hard gewerkt, er alles voor gelaten om dat huis te bouwen. Moet ik dat huis dan aan de Nederlandse overheid geven? Dan kan niet. Dat-kan-niet!'' De rest is het weer hartgrondig met hem eens. Dat moet hij niet doen.

,,Nederland is gek geworden'', vindt Ali. En Marokko, dat de Nederlandse medewerkers van de ambassade de toegang tot de kadasters heeft ontzegd? Dat is volkomen logisch. ,,De Marokkaanse regering mag ook niet in Nederland in alle papieren kijken'', zegt Abbes Hii. Hij is 65, zit nog net in de WAO en heeft een huis in Marokko. ,,Ik ga toch niet in een hotel zitten als ik thuis ben.''

Nederland en Marokko zijn in een heuse rel beland door de ‘kadaster-kwestie'. Er wordt gedreigd de kinderbijslag naar Marokko te stoppen. Dat is ,,pure machtspolitiek van Nederland'', vinden de mannen in de moskee. ,,Om af te rekenen met Marokko'', denkt Allal Turani. Hoezo dan? Dat weet hij verder ook niet, maar het is wel zo, zegt hij. ,,Het is belachelijk dat Nederland hier zo'n drukte om maakt.'' Volgens Turani gaat het om een hele kleine groep. Hij heeft een reden voor die veronderstelling: ,,Van de bijstand, 1.300 gulden per maand of zo, kan je helemaal geen huis kopen in Marokko.''

Maar dan zijn er nog degenen die gewerkt hebben en in die tijd een huis in Marokko hebben gebouwd. Mochten ze ooit teruggaan. Of degenen die een huis geerfd hebben. ,,Die mensen hebben hier dertig jaar gewerkt en gezweet voor een klein huisje voor de familie'', gilt Ahmed Khalil. ,,Dat kan je toch niet afnemen!''.

De ouders van Rachid (22) en Ali (20) hebben zo'n huis gebouwd in een klein dorpje in het Rif-gebergte. Hun vader heeft het betaald, terwijl hij in Nederland geld verdiende. Nu zit hij in de WAO. De hele discussie is ,,vette onzin'', zegt Rachid.

Hij haalt een extra bal op de flipperkast in coffeeshop Atlas. ,,Mijn vader is een goede man. Hij doet niet in drugs, hij heeft eerlijk geld verdiend en als hij naar Marokko gaat wil hij met de familie in zijn eigen huis kunnen.'' Nederland kan beter drugsdealers gaan opsporen dan arme mensen met een klein huisje lastigvallen, vindt Ali. Zeker als ze niemand kwaad doen. Hun vader heeft echter geen probleem. Net zomin als andere Marokkanen in de WAO – een groot deel van de eerste generatie. Alleen mensen met een bijstandsuitkering mogen geen eigen bezit hebben. Mocht er toch een probleem zijn, dan heeft Ali wel een oplossing. ,,We schrijven het huis gewoon op de naam van Rachid en mij. Wij hebben allebei een baan.''

Zie ook:

Verhouding met Marokko onder druk (23 april 2001)
'Koortsachtig overleg' over relatie Marokko (23 april 2001)