NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

GERARD ZEEGERS
Op papier is The mission een geweldige film: regisseur Roland Joffé (die voor zijn debuut The killing fields een Oscar ontving) won er in 1986 een Gouden Palm mee in Cannes en cameraman Chris Menges werd beloond met een Oscar. De cast bevat voortreffelijke karakteracteurs als Robert de Niro en Jeremy Irons, het scenario werd geschreven door Robert Bol (Lawrence of Arabia) en Ennio Morricone maakte er muziek bij. Wat wil je nog meer?

De openingsscène is in ieder geval pakkend: een priester (compleet met doornenkrans) drijft op een kruis een rivier af richting spectaculaire watervallen. De scène die volgt is oogverblindend. Het rustgevende groen van de jungle, de imposante waterval die niet zou misstaan op een schilderij van Caspar David Friedrich en zwaar aangezette symboliek. Daarna komt de film met beide benen op de grond en verschuift de aandacht naar het verhaal. De jezuïtenpriester Gabriel (Irons) waagt ondanks de priestermoord nog een poging de onwillige indianen te bekeren. Ditmaal met succes, want het deuntje dat hij op zijn klarinet speelt breekt het ijs. In no-time verrijst de missie uit de grond en de indianen doen hun best brave christenen te zijn. De missieposten op Spaans-Amerikaanse bodem worden bedreigd door Portugal. Het gebied zal moeten worden overgedragen aan de Portugezen en die kennen geen verbod op slavernij. Kardinaal Altamirano twijfelt. Het doet hem zichtbaar pijn als hij tot twee keer toe wordt ontvangen door indianen die koormuziek zingen, maar hij blijft onverbiddellijk. De bekeerde slavenhandelaar Mendoza (De Niro) wil het vertrouwen van de indianen niet beschamen en helpt hen zich te verdedigen.

Op geen enkele manier wordt het bombastische drama gerelativeerd. De priesters hebben gelijk, maar krijgen het niet en de indianen (de christelijke koormuziek maakt hen blijkbaar extra zielig) zullen sterven. De fraaie opnames van de jungle en de inventieve lange takes die cameraman Menges schoot zijn inderdaad oogstrelend, maar leiden, net als de fluweelzachte panfluitklanken van Morricone, juist af van het drama dat zich ontvouwt. Zoals een scène in de gevangenis waar Mendoza terechtkomt als hij net zijn broer heeft vermoord. De Niro zit vol spijt en woede in de cel, terwijl Irons hem opzoekt. Maar wat een prachtige lichtval! Beide acteurs worden scherp uitgelicht, zodat de ene kant van hun gezicht bijna wit is en de andere kant zwart. Is het dan zo simpel? Volgens de katholieke kerk wel: gehoorzaam en je zit goed.

The mission kent echter zeker haar momenten, want de prachtige junglebeelden en de authentiek ogende indianenstam zijn zeer de moeite waard. Scenario en acteerwerk laten echter te wensen over en dat is dodelijk voor een drama als dit.

The Mission (Roland Joffé, 1986, VS), Canvas, 20.55-23.00u.