NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Het is een beproefde scenariotruc in het thrillergenre, maar hij werkt nog steeds: twee mensen komen elkaar in het begin van de film na jaren weer tegen, zichtbaar tegen hun zin, waarna we er beetje bij beetje achterkomen wat er zich in het verleden heeft afgespeeld. In Met grote blijdschap van Lodewijk Crijns is die spanning mooi uitgewerkt en ook in De trein van zes uur tien (1999), vanavond herhaald bij de AVRO, wordt langzaam de deksel van de beerput gelicht.

De blikwisseling tussen twee mannen in het begin van De trein van zes uur tien is het beste moment van de film. Je wilt onmiddellijk weten wat er tussen de jonge conservator van het Rijksmuseum (Peter Paul Muller) en de halfblinde sollicitant (Roeland Fernhout) is voorgevallen.

Waarom wordt de conservator, expert in de 16de-eeuwse Hollandse School, ineens lijkbleek aan die oude tafel in die rijk gedecoreerde kamer? In een flashback worden de details uit de doeken gedaan - het blijkt dat een vacature in het Rijksmuseum mensen tot vreemde daden kan drijven.

In het begin van de film oogt de conservator als een zachtaardige, kersverse vader met afwezige blik, en de sollicitant als een arrogante yup die midden op de dansvloer opzichtig zoent met een mooie vrouw. Na een half uur is er weinig over van die eerste indruk. Tijdens hun machtsspel gaan de twee mannen steeds meer op elkaar lijken en worden de rollen tussen dader en slachtoffer een paar keer omgedraaid. De tegenpolen zijn tot elkaar veroordeeld en halen elkaar het bloed onder de nagels vandaan. Hun levens zijn voor altijd verstrengeld: ze komen bij elkaar over de vloer, eten elkaars voedsel en azen op andermans baan en vriendin.

De trein van zes uur tien (de titel wordt pas aan het eind verklaard) is het speelfilmdebuut van Frank Ketelaar, die later zou meewerken aan het scenario van Bij ons in de Jordaan. De productie behoort tot de eerste lichting telefilms die de publieke omroepen in samenwerking met onafhankelijke filmproducenten hebben gemaakt (binnenkort zijn onder andere te verwachten: De grot van Martin Koolhoven en Liefje van Emile Fallaux), en kan geschaard worden onder de degelijke tv-thrillers die prettig verstrooien voor zo lang ze duren.

De trein van zes uur tien (Frank Ketelaar, 1999, Nederland), Ned.1, 21.03-22.42u.