Door onze correspondent SALOMON BOUMAN
TEL-AVIV, 7 FEBR. Ariel Sharon, de 72-jarige leider van Likud heeft gisteren de socialistische premier Ehud Barak weggevaagd in de strijd om het premierschap van Israel. Sharon kreeg 62.5 procent van de stemmen van de kiezers, 25 procent meer dan Barak. Toen de omvang van zijn nederlaag vannacht tot hem doordrong kondigde Barak zijn vertrek uit de politiek aan.

Slechts 59 procent van de kiezers ging gisteren naar de stembus, een laagterecord in Israëls geschiedenis. De Israelische Arabieren gaven in overgrote meerderheid gehoor aan de oproep van hun leiders om de verkiezingen te boycotten uit protest tegen het doodschieten door de politie van Arabische demonstranten in oktober vorig jaar. Vanmorgen bleek dat slechts 18 procent van deze gemeenschap haar stem heeft uitbracht. De helft van de Arabische kiezers stemde blanco. Zelfs indien de Arabieren massaal voor Barak zouden hebben gekozen, zoals in 1999, zou Barak door Sharon zijn verslagen.

Toegejuicht door zijn wild enthousiaste aanhangers maakte Sharon vannacht na een telefoongesprek met de Amerikaanse president George W. Bush zijn opwachting in een grote congreszaal in Tel-Aviv. Er klonk gejouw uit de menigte toen hij de Arbeidspartij opriep zitting te nemen in een door hem te vormen zo breed mogelijke regering van nationale eenheid. Sharon deed een beroep op de Palestijnen af te zien van geweld en te kiezen voor een dialoog over vrede.

Evenals zijn voorganger Barak zei Sharon dat hij bereid is voor vrede met de Palestijnen pijnlijke concessies te doen mits de Palestijen dat ook doen. Van opgave van Jeruzalem zal geen sprake zijn, zo beloofde hij plechtig. ,,Als ik Jeruzalem vergeet, verlies ik mijn rechterhand'', zei hij, een oud joods religieus gezegde aanhalend. Sharon zei dat hij een nieuwe bladzijde met de Israëlische Arabische burgers op voet van gelijkheid zal openen.

Sharon sprak nadat Barak in een kibboets bij Tel-Aviv zijn vertrek uit de politiek had aangekondigd. ,,Na 41 jaar in dienst van mijn land verdient mijn vrouw Nava dat'', zei hij. Zijn nederlaag schreef Barak toe aan het banen van een vredesweg waarvoor het Israëlische volk nog niet rijp was en de Palestijnen evenmin. ,,Wij waren de tijd vooruit.''