NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
En zo geschiedde de wederopstanding van de door plagiaat gevallen psycholoog René Diekstra in het levensbeschouwelijke programma Tussen Hemel en Aarde. In een verlaten kloosterschool verklaarde hij dat godsdienst goed is voor de geestelijke gezondheid. Nu wacht ik nog op onderzoek: hebben religieuzen ook een lager cholesterol-gehalte dan gemiddeld? Een hogere levensverwachting?

Ik meende al te hebben opgevangen dat ze minder aan depressie lijden dan atheïsten. De officiële kerken merken nog weinig van een opleving, want godsdienst kan ook thuis, naast de hometrainer. De meeste mensen geloven dat er 'iets' is en programma's als Tussen Hemel en Aarde spelen daar op in. Ook buiten de EO bulkt het van de levensbeschouwelijke programma's. Twee programmaseries over de Tien Geboden, rubrieken over geloof en samenleving als Heilig Vuur, Kruispunt, gesprekken in De Jacobsladder, Geel en © Mens. Vaak gaat het niet eens over religie, want het 'iets' wordt zo vaag mogelijk gehouden. Gisteren zag ik bij de KRO-reclame nog die twee Hell's Angels in de kerk hun gevoel delen. Onderduikers uit de Duitse deelstaat Westfalen die de motorclub verbood en de leden oppakte, weten dus waar ze terecht kunnen, zolang Fons de Poel maar geen blauw oog krijgt. Toen interviewer Ischa Meijer op zijn hoogtepunt stond, behandelde hij jeugdtrauma's, seks, oedipale neigingen en psychiaters, nu gaat elk diepte-interview onder levensbeschouwelijke vlag. Internet-therapeut en columnist Diekstra heeft deze trend geratificeerd. Religie als therapie. Nooit heb ik geweten dat zoveel bekende Nederlanders een katholieke jeugd hebben gehad. Op zo'n bekentenis zou vijftien jaar geleden een strafquotum van vijf Stoker-rubrieken in de ex-katholieke Volkskrant hebben gestaan, nu vindt iedereen het interessant. Wilfred Kemp van Tussen Hemel en Aarde wandelde met de welsprekende Diekstra door diens vroegere Klein Seminarie St. Oedenrode, dat hij op zijn vijftiende had verlaten. Het was een soort meubelpakhuis geworden. Zelfs de kapel was nauwelijks begaanbaar. Zulke gebouwen worden nu omgekat tot reclamebureau of asielzoekerscentrum. Diekstra had deze kostschool voor aanstaande priesters op zijn vijftiende verlaten maar zijn religieuze besef had hem geholpen door zijn zware crisis, toen iedereen klaarstond om zijn steentje te gooien bij de ontdekking van plagiaat. "Ik zeg dat religie voor de geestelijke gezondheid van mensen een hele belangrijke bijdrage levert", zei hij. "Religie geeft de mogelijkheid om van wat voor ellende dan ook een zekere triomf te maken. Het bindt me aan het feit dat er iets is wat me er mogelijk toch uittrekt, wat alles overstijgt." Vijftien jaar geleden zou een intellectueel als Diekstra gezegd hebben dat de ellende wees op de zinloosheid van het bestaan en de afwezigheid van God. Diekstra draaide het gisteren om: "Zelfs als ik niet weet waar iets goed voor is, kan ik beter uitgaan van de aanname dat iets ergens goed voor is en dat ik die zin ga zoeken".

Religieus is ook de verrijzenis van Diekstra. Weer ontvangen in de genade van de media, een verhaal van verlossing. Diekstra heeft daar na een paar jaar wel recht op. Er zijn zwaardere delicten dan plagiaat. Zijn plagiaat bleek minder erg dan indertijd werd afgeschilderd, al gaf hij gisteren wel toe dat hij fouten had gemaakt. Maar er zit voor de media een kwaadaardig kantje aan het gedeeltelijke eerherstel. Als de gestenigde ter aarde ligt, komt er een journalist die aan hem gaat schudden om te kijken of hij nog leeft. Als dat het geval is, wordt dat weer een verhaal. Hoe de dode weer opstaat, dat is net zo goed een mooi verhaal als de steniging. Hij kan navertellen over de "muur die over me heen kwam". Dat Diekstra gebruik maakt van die sensatiezucht, kan ik hem niet kwalijk nemen. Mooi vooruitzicht voor huisarts Jacques de Milliano. Wanneer zullen we hem weer zien met levensbeschouwing en al?