NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARTIJN MEIJER
La vie de Jésus is een wat ongelukkig gekozen filmtitel. De hoofdpersoon, de werkloze en epileptische Freddy, is allesbehalve een Jezusfiguur. De epilepsie mag dan een 'heilige ziekte' zijn, Freddy is even dom en racistisch als zijn vrienden in Bailleul, een dorpje in Frans-Vlaanderen aan de Belgische grens.

Met de titel heeft de regisseur Bruno Dumont, zelf afkomstig uit Bailleul, volgens eigen zeggen de 'mystiek van het dagelijks leven' willen aangeven. "Ik interesseer me voor de heilige dimensie van doodgewone dingen", verklaarde Dumont tegenover de Filmkrant, "die ik uitbeeld via de lengte van een shot of het ritme van de montage."

Op de kijker maakt La vie de Jésus echter helemaal geen bovennatuurlijke indruk, integendeel. Alles in de film dringt een sterke illusie van realiteit op: de wezenloze dialoogjes over het weer en de televisie, de lang uitgesponnen shots van het landschap en de vrijpartij van Freddy en zijn vriendin Marie. De camera wil alles tonen, op het obscene en irrelevante af. De scènes van het terloops vertelde verhaal, dat de indruk wekt dat alles zomaar gebeurt, worden verbonden door beelden van Freddy die op zijn knetterende brommer over de landwegen rijdt. Waarschijnlijk rijdt David Douche, die Freddy speelt, op zijn eigen brommer, want alle acteurs zijn door de regisseur gerecruteerd bij de sociale dienst van Bailleul.

Terwijl Freddy en zijn vrienden een dik meisje onteren, zoekt de Algerijnse jongen Kader toenadering tot Marie. Ze wil niet met hem gezien worden; als ze eenmaal uit het zicht van de dorpsbewoners zijn omhelzen ze elkaar. Het bij Freddy sluimerende racisme ontvlamt, en hij verspeelt de sympathie die hij in het eerste uur van de kijker heeft verworven. Of Freddy tot inkeer komt is onduidelijk, wat er in hem omgaat blijft eigenlijk een raadsel. Dat zou als een zwakte van de film uitgelegd kunnen worden, als de beelden niet zo'n sterke indruk maakten. "Ik heb alle welwillendheid en moraliteit uit mijn film verbannen om de kijker de wreedheid van het leven te tonen", vond de regisseur. "Sommige mensen zullen misschien een schok krijgen van een film die geen ontspanning biedt."

La vie de Jésus (Bruno Dumont, Fr, 1997), Ned.3, 0.15-1.50u.

( a d v e r t e n t i e s )