Door MARTIJN MEIJER
ROTTERDAM/AMSTERDAM, 26 JAN. Wie gisteren ging tanken of boodschappen doen liep kans een van de mooiste drie gedichten van vorig jaar cadeau te krijgen. In Apeldoornse bloemenzaken lagen dichtbundels en in de Rotterdamse Bijenkorf droegen acteurs gedichten voor.

Ter gelegenheid van de tweede Landelijke Gedichtendag, georganiseerd door Poetry International, drong de poëzie tot in alle uithoeken door. Zelfs de Tweede Kamer werd gisterochtend door voorzitter Jeltje van Nieuwenhoven geopend met het gedicht 'Hetzelfde water' van Gerrit Komrij. In de Rotterdamse metro's en trams was een sonnet van Komrij te lezen, 'Aan de reiziger', met de regels 'De kunst van reizen is om aan te komen/ Met altijd meer in plaats van minder dromen./ Geen vaste route die dezelfde is.' Reizen moest Komrij zeker, want als Dichter des Vaderlands was hij het middelpunt van de Gedichtendag. 's Ochtends opende Komrij de Gedichtendag in Rotterdam, waar hij ook het eerste exemplaar van de Gedichtendagbundel Staalkaart overhandigde aan de auteur, Judith Herzberg. Aan het begin van de avond las Komrij in Amsterdam enkele gedichten voor uit zijn nog te verschijnen bundel Luchtspiegelingen en later trad hij nog op in de Groningse Poëziemarathon. "Vandaag zijn alle dichters even goed", had Komrij in zijn openingstoespraak in de Rotterdamse boekhandel Donner gezegd, en dat was het motto van de dag.

De Amsterdamse literaire podia hadden zich verenigd om in De Balie voor 'Poetry on stage' een internationaal gezelschap bijeen te brengen. Onder leiding van dichter en filosoof Maarten Doorman werd met dichters gedebatteerd over het verschil tussen het luisteren naar poëzie en het lezen; hierbij werd opgemerkt dat poëziefestivals wel goed bezocht worden maar de bundels slecht blijven verkopen. "Het kan me niet schelen of mensen mijn werk kopen", zei de Amerikaanse Joanne Braxton, die niet veel belang leek te hechten aan haar gedrukte werk. "Een dichtbundel moet goedkoop zijn en in je achterzak passen." Uit een duidelijk minder orale traditie kwam Rob Schouten, die zich afvroeg wat er overblijft van de poëzie die je op een avond hoort. Hij kreeg een reprimande van de Zuidafrikaans-Duitse Tracy Splinter: "Weet je waar de poëzie blijft die je gehoord hebt? In je hoofd en in je hart."

Simon Vinkenoog presenteerde de Dichtersmarathon die tot na middernacht duurde, met dichters uit onder meer Koerdistan, de VS, Frankrijk en Engeland. Na de bekendmaking van de nominaties voor de VSB Poëzieprijs 2001 lazen Astrid Lampe, Kees Ouwens en Patty Scholten uit hun genomineerde bundels voor. Ook waren er veel onbekende allochtone Nederlandse dichters te horen, zoals Yassine Salinhe en Shakila Azizzada. Sommigen waren toch minder allochtoon dan ze leken. Toen Louaay Messari door de presentator werd verzocht een gedicht in zijn 'eigen taal' voor te lezen, zei hij glimlachend: "Ik ben geboren in Meppel en ben het Marokkaans niet machtig."

Zie ook:

Initiatief Komrij: poëzieclub (25 januari 2001)

( a d v e r t e n t i e s )