Door onze correspondent ROBERT GIEBELS
MANILA, 22 JAN. Voor velen in het buitenland mag de nieuwe president van de Filippijnen, Gloria Macapagal Arroyo, dan een onbekende grootheid zijn, zelf weet de 53- jarige 'GMA' heel goed wat ze waard is.

'Weet dat ik een briljante doctor in de economie ben, dat ik als senator de grootste verkiezingsoverwinning aller tijden heb gescoord en dat ik er meer wetsvoorstellen heb door gekregen dan enige andere Filippijnse politicus ooit', is de strekking van haar curriculum vitae dat is te vinden op haar website (www.kgma.org).

Ook niet onbelangrijk: de zaterdag geïnstalleerde president heeft twee jaar gestudeerd met de man die op dezelfde dag juist afscheid nam als president: Bill Clinton. Het is niet geheel duidelijk waarom 'GMA' haar voormalige klasgenoot van de Georgetown University in Washington D.C. noemt tussen alle 'cummetjes' die ze op uiteenlopende universiteiten behaalde. Als ze daarmee wil aangeven dat ze niet de eerste de beste is, had ze kunnen ook kunnen volstaan met het noemen van een naam die in de Filippijnen meer emoties losmaakt: die van wijlen haar vader Diosdado Macapagal, de vijfde president van het land. Ouderen denken met weemoed terug aan de 'arme boerenjongen uit Lubao' die het in 1960 schopte tot president en nadien als 'De Onomkoopbare' door het leven ging. Voor de jongere generatie is de vader van hun nieuwe president een mythische figuur aan wie het te danken was de Filippijnen een van de welvarendste landen in Azië werd. Maar daarna kwam Marcos die het land plunderde en het aan de economische afgrond bracht. Geen wonder dat Macapagal-Arroyo tijdens haar vice-presidentschap onder Estrada haar meisjesnaam weer is gaan gebruiken.

Net zoals de Indonesische vice-president Megawati Soekarnoputri zegt dat ze geïnspireerd wordt door haar overleden vader Soekarno, krijgt Arroyo volgens eigen zeggen nog voortdurend advies van haar vader. "Het presidentschap is niet een positie waarvan je kunt genieten, maar die opoffering vraagt", zei ze steeds vaker naarmate de positie van haar voorganger Estrada zwakker werd. Estrada genoot van het presidentschap, en in alles moet de invulling van het ambt door Arroyo het tegenovergestelde worden van de wijze waarop 'Erap' met zijn bevoegdheden omsprong. "We moeten de morele standaard in de politiek verhogen", zei ze zaterdag in haar inaugurele rede die ze van papier voorlas als een lerares die haar leerlingen tot beter gedrag wil manen. De nieuwe president wil af van politiek waarbij personen belangrijker zijn programma's en ze beloofde als leider het voorbeeld te zijn dat Estrada nimmer is geweest. Die belofte ontlokte luid applaus van de honderdduizenden die rond het podium stonden waarop ze werd beëdigd. Veel minder fanatiek werd er geklapt voor het moeilijkst te realiseren beleidsvoornemen: "Binnen een decennium moeten we het gevecht tegen de armoede hebben gewonnen."

De veertiende president van de Filippijnen zal de arme meerderheid in haar land nog voor zich moeten winnen. Arroyo wordt gewaardeerd, maar ze is (nog) niet echt populair. Haar aanhang, een bonte club van zeer uiteenlopende groeperingen, heeft zich vooral achter haar geschaard omdat ze verenigd was in het streven van Estrada af te komen. Nu dat is gebeurd, kan Arroyo last krijgen van haar gebrek aan ervaring als politiek leider.

Nog lastiger wordt haar relatie met leger en politie. Zonder de doorslaggevende overstap van de chefstaf van de strijdkrachten, was afgelopen zaterdag als een gewone dag van demonstreren verlopen. Nu vond er een razendsnelle machtswisseling plaats, zonder bloedvergieten. In de Filippijnen wordt gesproken over een 'modeldemocratie', maar daar valt wel wat op af te dingen. Arroyo heeft haar benoeming te danken aan leger en politie. De verplichtingen die dat schept, zouden wel eens als donkere wolken boven haar presidentschap kunnen hangen.

( a d v e r t e n t i e s )