Door onze redacteur ERIK OUDSHOORN
INZELL, 22 JAN. Voor het eerst in zijn loopbaan trad Mike Ireland gisteren uit de schaduw van zijn landgenoot Jeremy Wotherspoon. De Canadese schaatser veroverde in het Ludwig Schwabl IJsstadion van Inzell de wereldtitel sprint zonder een afstand te winnen. In een rechtstreeks gevecht rekende hij op de afsluitende 1.000 meter af met zijn grootste concurrent, de Japanse kanonskogel Hiroyasu Shimizu. In de schaduw van deze snelheidsduivels vertolkten de Nederlandse mannen een bijrol. Jan Bos werd vierde, Erben Wennemars vijfde, Gerard van Velde zevende.

De Nederlandse commerciële schaatsploeg TVM had bij de huldiging van de mannen twee rijders op het podium staan. De gewezen tweevoudige wereldkampioen Wotherspoon, die derde werd, en de huidige titelhouder Ireland. Zijn coach Geert Kuiper omschrijft hem als een timide jongen. "Hij is eigenlijk altijd het trainingsmaatje geweest van Jeremy", vertelt Kuiper. "Op de training in Calgary was Ireland meestal de snelste, maar in de wedstrijden kon hij het niet winnen van Wotherspoon, die dan zijn koelbloedigheid toonde. Ireland ging ook vaak onderuit. Maar het afgelopen jaar is hij een stabiele persoonlijkheid geworden. Hier bleek dat hij ook vier afstanden heel goed kon rijden." Ireland zelf zegt dat het hem altijd aan zelfvertrouwen heeft ontbroken om zijn landgenoot te verslaan. "Nu weet ik dat ik mezelf nog steeds kan verbeteren. Alleen in trials heb ik weleens van Jeremy gewonnen."

De jongere broer van de vroegere sprinter Sean Ireland kwam naar de Nederlandse ploeg op aandringen van Wotherspoon. Kuiper: "Hij wilde per se dat zijn trainingsmaatje ook zou worden gecontracteerd. Ik had daar geen enkel probleem mee. Ik ben altijd een fan geweest van Ireland. Het is een spectaculair gezicht om hem te zien rijden. Zijn techniek vind ik beter dan die van Wotherspoon. Hij straalt meer kracht uit. We zien wel hoe ver Ireland nog kan komen, hij is twee jaar ouder dan Wotherspoon. Maar als de een niet wint, wint de ander wel."

Waar Ireland bij de mannen zijn favorietenrol waarmaakte, faalden de Nederlandse toppers. Relatief gezien zorgde alleen Van Velde, die na het WK van 1998 bijna twee jaar stopte met schaatsen op het hoogste niveau, voor een positieve uitschieter. Dankzij Rintje Ritsma, die hem in dienst nam als trainingsmaatje, heeft hij zicht op olympische deelname.

Jan Bos was niet ontevreden over zijn vierde plek. Een evenaring van vorig jaar, maar in zijn ogen boekte hij toch progressie. Hij kwam wedstrijdritme te kort door een griep rond de jaarwisseling. Daardoor miste hij meer dan een maand competitie. De laatste 1.000 meter, waarop hij als tweede eindigde in 1.11,47 minuten, gaf hem weer vertrouwen voor de rest van het seizoen. "In deze race heb ik laten zien wat ik werkelijk kan", aldus Bos. "Een hele opluchting. Ten opzichte van vorig jaar zit er progressie in. Ik heb veel meer vermogen in de benen."

Voor Wennemars was de kans op de wereldtitel al na de eerste 500 meter van zaterdag verkeken. In 36.19 seconden liet hij toen de vijftiende tijd op de chronometers afdrukken. Wennemars bleek weer eens te opgefokt. "Ik was overgeconcentreerd. Alles ging mis. Na de race wist ik dat ik niet meer meetelde." En eenmaal de finish gepasseerd kon hij zijn tranen niet meer bedwingen. "Coach Peter Mueller was boos op me. Hij vond die reactie kinderachtig en getuigen van onprofessioneel gedrag. Maar ik was zo teleurgesteld, ik kon wel janken. Er komt een keer een dag dat alles wél goed gaat, dat beloof ik iedereen."

Bos reageerde laconiek op het falen van Wennemars. "Erben heeft zichzelf weer eens te veel druk opgelegd", meende hij over zijn voormalige ploeggenoot. Wennemars ging terug naar zijn hotel en kwam daar tot rust. Vervolgens won hij de 1.000 meter (1.10,87). Wennemars: "Een sprinter is geen computer. Die zege op de 1.000 meter had ik wel even nodig. Het was de eerste keer dat ik deze afstand won in een belangrijke wedstrijd. Maar ik zal me nog weleens achter de oren krabben over die eerste 500 meter. Als ik die in 35.7 had gereden zou ik wereldkampioen zijn geworden."

Jeroen Straathof kwam zaterdag op de 1.000 meter ten val. Hij eindigde als 39ste. De voor Tsjechië uitkomende Erik Bouwman smakte ook tegen het ijs op de 500 meter. Niemand raakte geblesseerd zoals dat vorige week in Baselga bij de EK allround het geval was met Tuitert en Friesinger. Laatstgenoemde kon daardoor op de WK sprint niet starten. De nieuwe stootkussens bleken in Inzell niet perfect. Straathof gleed er bijvoorbeeld onderdoor.

( a d v e r t e n t i e s )