Als het de mode-ontwerpers ligt, mag de man zich weer laten gelden, zo bleek bij de wintermodeshows in Milaan afgelopen week. Geen enkel aspect van het machismo wordt overgeslagen.

Door JETTY FERWERDA

MILAAN, 19 JAN. De mannenmode gooit de remmen los. De collecties voor komende winter, afgelopen week te zien in Milaan, laten een voorlopig afscheid zien van het kostuum en een terugkeer van een losse, uitbundige en soms overdreven macho stijl. De man mag zich, wat de mode-ontwerpers betreft, weer laten gelden, letterlijk en figuurlijk. En geen enkel aspect van dat machismo wordt overgeslagen, van de gespeelde kwetsbaarheid, het quasi jongensachtige gedrag tot de verheerlijking van het lichaam. Mannenmode wordt mannenspeelgoed.

Wat opvalt is dat het legeruniform, het uniform bij uitstek waarin alle elementen van mannelijkheid zitten, tot de belangrijkste modetrend is verheven. Het geeft een man in veel gevallen een uitstraling van macht en aanzien, het legt op typische mannelijke delen als schouders en borst het accent en het geeft een man dankzij de pasvorm bewegingsvrijheid. Maar mode is en blijft een spel. Dus dat uniform moet niet al te letterlijk opgevat worden. Ontwerpers, zoals Fendi, Alessandro dell' Aqua en Miu Miu, mengen het met zoveel andere stijlen dat het uniform soms nauwelijks herkenbaar is. Sommigen, zoals Calvin Klein, strippen het ontwerp tot op het bot waardoor alleen het silhouet nog aan een uniform doet denken. Roberto Cavalli bijvoorbeeld gebruikte het jaren- vijftig-uniform, vermaakte het, borduurde het met rozen en mixte het met ordinaire motorkleding als ruwe leren broeken, versleten jeans en bontjacks. Beelden van de film Easy Rider dienden als achtergrond van zijn show, verder ondersteund door een verbouwde Harley Davidson op het podium waarop nog net niet een halfnaakte vrouw lag te kronkelen. Begeleid door roffelende drums en 'gouwe ouwe' uit de jaren zestig stapte de Cavalli-macho met stevige pas over het podium. Voor Versace en Versus is de macho meer. Hij is rock 'n' roll, hij is playboy, hij is een gentlemen in het kwadraat. Hij gaat poenerig en duur gekleed in veel van alles. Veel bont, veel goud, veel leer, veel prints en veel ijdelheid. Bij Versace is dat een overdreven scherp gesneden kostuum met overhemd en flinke das, gouden knopen en een leren trenchcoat in poedertinten. Bij Versus is dat een broek in op-art print met te laag kruis, rode lakleren trenchcoat en trui met diepe V-hals. Boy George tekende voor de energieke soundtrack van beide shows, een mix van klassiekers uit de jaren tachtig ondersteund door een fors ritme, snel en opzwepend.

Hoe anders is dan de man die bij Issey Miyake kriskras door de kille fabriekshal liep. Soms kwam hij iemand tegen, tegen wie hij iets fluisterde of met wie hij bijna ruzie kreeg. Hij smeet met kluiten aarde of reageerde zijn agressie af door een berg zand op en af te lopen. Of erger: door een soort oerkreet te slaken. Zo'n man gaat gekleed in comfortabele kleding in natuurkleuren: een rechte broek, een pluizig jasje en gestreepte trui. De Belgische ontwerper Dirk Bikkembergs plaatste zijn man in een omgeving waarmee hij zich van oudsher verbonden voelt: de natuur. In een park in hartje Milaan met wat omgewoelde grond en flinke bomen, liet de ontwerper zijn mannen los in het donker. Soms alleen, soms in gezelschap van een vrouw, maar wel flink doorstappend op robuuste schoenen en in stevige krijtstreepbroeken, stoere suede jacks, gestreepte truien en een omgeslagen deken tegen de kou. We zouden bijna de macho der macho's vergeten: de bouwvakker. Het Canadese duo Dean en Dan van D-Squared eerde deze echte man door hun modellen in een bouwdecor te plaatsen compleet met ladders, onafgewerkte decorplaten en een bouwlift. De instructie aan de modellen was zichtbaar opgehangen: "Jullie zijn klootzakken. Maar sjieke klootzakken. Laat het ze zien!" En dus stapten de heren met stevige tred op het publiek af, met broeken tot halverwege hun billen (geen bouwvakker zonder bilspleet), strakke coltruien of mouwloze shirts met glitteropdruk.

Toch is het opvallend dat nagenoeg alle ontwerpers een jong beeld van die echte man schetsen. Niet alleen in de lukrake mix van kledingstukken, maar ook door de keuze. Dolce & Dabbana illustreren dat door hun man kleren aan te trekken waarvan hij als klein jongetje al droomde, zoals de leren jacks van autocoureurs compleet met alle indrukwekkende, opgestikte logo's. Maar in zekere zin geldt dat ook voor al die stoere pilotenjacks, die getailleerde, lange uniformjassen, die legergroene truien met gaten, de batlledressjasjes, de trenchcoats, de vale T-shirts, de verwassen kleuren en aaibare materialen. Is het moment echt gekomen dat mannen nu eens zelf gaan bepalen wat ze aan trekken, in plaats van zich te laten bemoederen door partner, (schoon)moeder en baas en te laten leiden door al die regels over hoe het wel en niet hoort? Laten we het hopen.

( a d v e r t e n t i e s )