NIEUWSSELECTIE
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
S e l e c t i e
Televisie
Radio
|
B E E L D :
De schaarse lach
Maarten Huygen
Vaak denk ik dat het aan mij
ligt als ik somber zit te staren naar een als comedy bedoeld programma.
Al dat werk, die voorpubliciteit, de interviews, beloften van
schaterende gezichten. En daar zit de zuurpruim voor zijn scherm om het
allemaal af te branden.
In het nieuwsjaarsweekeinde daverde ik bij Freek de Jonge, een speelfilm van Mr Bean en iets mindere
mate Lebbis en Jansen. Het kan dus wel. Afgelopen dagen leken
veelbelovend maar ik kon de lach nauwelijks vatten. Humor maken is een
moeilijker vak dan recenseren. Vrijdag de eerste Nederlandse black
comedy (Surinamers en Antillianen) onder de naam Bradaz (een
verbastering van brothers). De zwarte broers Virgil en Ferdi werken in
een cd-zaak voor een blanke baas, er wordt een hond in een la gestopt,
vele heren swingen op luide muziek en een rapper bewaakt de winkel. Te
veel figuren en nergens lachwekkend. Buurthuisniveau. Daar bedoel ik mee
dat zelfspot totaal ontbrak. Daar draait het juist om bij etnische
comedy: je maakt tegelijk jezelf en de witte honky-
samenleving belachelijk. Vrolijk alle verbodsbordjes negeren.
Amerikaanse voorbeelden zijn Richard Pryor, Damon Wayan, In Living
Color, de tekenfilm South Park, de BBC had de protserige
hindoestanen in Goodness Gracious Me. In Bradaz is er veel
lol op het toneel maar niet in de huiskamer. Leuke vorming voor hun.
Hopelijk wordt het beter. Aan zelfrelativering ontbrak het ook bij Hans
Teeuwen op zaterdagavond. Ik moet bekennen dat ik slechts het laatste
uur zag van zijn show maar het smaakte niet naar meer. Hij schold zijn
publiek uit omdat het om de verkeerde dingen lachte. Daar moesten die
toeschouwers dan nog eens smakelijk om lachen, de idioten. Met hem
verbaasde ik mij daarover. Zondagavond de serie Jiskefet met wat
aardige sketches, maar nergens was het zo hilarisch als de meegeleverde
lachers deden vermoeden. Het is minder traag dan eerder. Ze proberen er
de afwisseling van sketches en scènes in te brengen van het
Britse The Fast Show of The Big Train maar het mist die
vaart. Jiskefet heeft goede ideeën maar daar zijn ze zuinig
op om al die tijd te vullen. Gisteren eindigde de komische ronde met de
eerste aflevering van een serie over het fictieve land
Frøland van Ruben van der Meer en Horace Cohen. Dat duo
was bekend geworden met series sketches in Veronica's Live
opgenomen. Er zaten vaak een paar leuke tussen en dat is al heel
wat. Fameus waren de telkens terugkerende stadswachten die niets te
vertellen hadden, prachtige persiflage op het Nederlandse gezag. Jammer
dat Frøland gisteren de verwachtingen niet waar maakte. De
begrafenis met televisiecommentaar waar het mee begon, vond ik nog
grappig, "kist is gemaakt door Van der Naat" maar daar hield het mee op.
President Metzelaar is een soort paraferende marionet die van zijn
adviseur leert hoe hij speeches moet geven: "niet het vingertje, dat is
belerend", maar er zat geen grappige wending aan. Grappig was de man van
de Ouderenpartij wiens spreektijd was afgelopen, zodra hij de kansel
bereikte. Het ging over een werkgelegenheidsplan met groene fietsen voor
twee totaal helemaal te gekke, langharige types als variant op de
stadswachten. Het eindigde met een rij mensen met strooien hoeden die
als in een socialistische propagandafilm jubelden, "Neuken, neuken, wij
gaan neuken/ Neuken, neuken, wij zijn aan de beurt". Te veel lege
momenten. Regie moet de humor beter uitlichten. Twee keer glimlachen is
te weinig resultaat van al die inspanning met vele figuranten maar ik
heb het nog niet opgegeven en ben benieuwd hoe dat verder gaat met het
werkgelegenheidsplan. Lachen is schaars. Het kleine Nederland heeft niet
de grote voorraad auto- of allochtoon talent van de Britse Gemenebest of
van de Verenigde Staten. Bovendien is het schaarse talent versplinterd.
Nederland is cabaretland. Iemand die succes heeft, kan beter in een
one man show met het zelfde programma telkens nieuwe volle zalen
trekken in plaats van telkens nieuwe televisie-program ma's te moeten
maken.
|
NRC Webpagina's
9 JANUARI 2001
( a d v e r t e n t i e s )
|