Kathmandu is platgelegd door woedende protesten na berichten dat een Indiase filmster Nepal "het naarste land ter wereld" zou hebben genoemd. De filmster ontkent. Wilde men zijn imago schenden?

Door onze correspondent ANIL RAMDAS

NEW DELHI, 28 DEC. De jongen is nu 26. Hij heeft lichte ogen en een lichte, bijna goudkleurige huid. Zijn vader, in de jaren zestig en zeventig een Indiase B-film acteur, koesterde en vormde hem in het grootste geheim. Hij werd naar de beste scholen gestuurd, hij kreeg privélessen in India en ging naar de middelbare school in Engeland. Daar leerde hij acteren en eigenlijk vooral dansen. In de gym werd zijn lichaam net zo lang geboetseerd tot hij de juiste spierbundels had op de juiste plekken. Toen was hij eindelijk af en hij heette Hritik Roshan.

Begin dit jaar mocht hij voor het eerst de hoofdrol spelen in een film. Een niemendalletje, zo'n musical uit Bombay waarvan er vele honderden per jaar worden gemaakt, onder de titel Kaho na pyaar hai ('Zeg eens: is het liefde?'). Het werd de allergrootste hit van het jaar. In één klap waren alle andere sterren weggevaagd, er brak paniek uit in de belangrijkste industrie van Bombay, de tijdschriften vochten om een coverfoto van deze jonge God die, naar verluidt, de best betaalde acteur van India is, en alleen Coca Cola wist hem te engageren voor een exclusieve reclame-campagne.

Maar nu zijn er grootscheepse rellen uitgebroken in Kathmandu omdat Hritik in een tv-interview zou hebben gezegd dat hij Nepal het naarste land ter wereld vindt. De studenten van Nepal gingen de straat op, Indiase toeristen werden aangevallen, de politie schoot, er vielen vier doden. Bioscopen zijn voor onbepaalde tijd gesloten, de vluchten tussen India en Nepal zijn afgelast en de Nepalese regering heeft officieel gevraagd om een verontschuldiging. Probleem is alleen dat niemand het tv-interview heeft gezien waarin Hritik Roshan de gewraakte uitspraak deed. Zelf ontkent hij ooit gesproken te hebben over Nepal en anders zou hij hebben gezegd dat hij erg veel om dat land geeft. Zijn naaste bediende is immers een Nepalees en zijn persoonlijke kok eveneens. "Ik hou net zoveel van Nepal als van India", citeren de kranten op de voorpagina's.

Of het zal helpen is de vraag. De Nepalezen zijn momenteel te zeer gekwetst om zich met zoiets triviaals bezig te houden als de waarheid. Het is een raadsel hoe, en interessanter nog: waarom het gerucht in de wereld is gekomen dat Hritik Nepal geen prettig land vindt. "Men wil mijn imago schaden", concludeert de verdrietige filmster zelf.

Van de Bombay-filmwereld is bekend dat men over lijken gaat. Vorige week is een film door de belastingdienst in beslag genomen omdat die zou zijn gefinancierd door een notoire maffiabaas in Karachi, Pakistan. Het bewijs hiervoor was glashard: de tekst van een lied uit de film werd geschreven door een zoon van de maffia-baas.

En aanslagen op filmsterren komen regelmatig voor: de vader van Hritik ontsnapte ternauwernood aan een kogel die voor hem bedoeld was. Shahrukh Khan, de held die door Hritik naar de tweede plaats is verdreven, werd ooit neergestoken. De filmster Rajkumar van Karnataka werd zelfs ontvoerd en maandenlang gegijzeld. Iedere ster laat zich omringen door lijfwachten, maar dit is een gloednieuwe manier om een filmheld te schaden: het aantasten van zijn imago.

Want meer nog dan van talent moeten de Indiase acteurs het hebben van hun imago. Je moet altijd aardig en sympathiek zijn tegen iedereen, dat is de eerste acteerles die men krijgt. En Hritik heeft die gekregen, hij is inderdaad alleraardigst. Dat ze daar in Nepal anders over denken valt diep te betreuren.

( a d v e r t e n t i e s )