NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Langzamerhand valt van het AVRO- drama heel wat te verwachten: eerst was er de verrassend volwassen serie Pleidooi en daarna kwam het veelgeprezen Oud geld dat voorlopig nog door niemand is geëvenaard. Intussen is weliswaar dit voorjaar ook nog de hoogst wisselvallige reeks De aanklacht uitgezonden - losse verhalen op basis van echte Ombudsman-dossiers - maar de nieuwe serie Wet & Waan wordt weer nadrukkelijk in de traditie van Pleidooi en Oud geld geplaatst. Dat is bij voorbaat een aanbeveling.

Wet & Waan, vanaf vanavond te zien, is wederom geconcipieerd door Hugo Heinen en heeft de opzet van Pleidooi: één vaste 'arena' waarin elke week een ander, afgerond verhaal wordt verteld. Destijds was dat een advocatenkantoor waar de privé- beslommeringen werden afgewisseld met steeds andere zaken. Nu zijn het er eigenlijk twee: een officier van justitie (Huub Stapel) en een psychiater (Marcel Hensema) die bovendien een verhouding hebben. De ene keer zien we de officier met een zaak doende, de andere keer de psychiater met een cliënt. En soms loopt er zelfs iets door elkaar. Terwijl aan de privé-kant sprake is van een ietwat moeizaam op gang komende relatie, plus de twee volwassen dochters uit het huwelijk van de officier.

Het lijkt een gekunstelde constructie, en dat is het ook - te oordelen naar de eerste twee afleveringen.

Zoals de serie vanavond begint, is het bijvoorbeeld net alsof Pierre Bokma de hoofdrol speelt. Hij is een reclameman, die bij de psychiater loopt omdat hij last van gekte heeft. In verbleekte en vertraagde beelden worden 's mans hallucinaties vertoond, hij gaat op zoek naar zijn echte moeder, vindt haar, ontmoet zijn broers en ziet de bron van zijn problemen. Dan, na een half uur, is hij weg. Blijkbaar is hij alleen maar een middel geweest om de psychiater aan het werk te zien. Hij leek een solo te spelen, maar hij was slechts een figurant. Vervolgens gaat het verhaal van de eerste aflevering een heel andere kant op, want dan duikt er opeens een man op die door de buurt wordt bedreigd omdat hij een veroordeling wegens ontucht met kinderen achter de rug heeft.

Met de beste wil van de wereld kan ik die twee verhaallijnen niet interessant vinden. Daarvoor zijn ze niet bijzonder genoeg.

In de tweede aflevering grijpt alles iets hechter in elkaar, omdat er nog maar één hoofdverhaal wordt verteld. Het gaat over een bevriend psychiater die de zwijgplicht verbreekt omdat zijn cliënt een moord heeft opgebiecht. Werk voor de officier. Maar ditmaal is zijn vriend, die andere psychiater, gedegradeerd tot bijfiguur.

Pleidooi hield de privé-perikelen en de zaken mooi in evenwicht.

Wet & Waan wankelt nog tussen wal en schip. Ondanks de beeldende regie van Ben Sombogaart en Norbert ter Hall, de terloopse dialogen en de kwaliteit van de acteurs, wil de serie in die eerste twee afleveringen nog niet echt tot leven komen. Ik vermoed dat de schrijvers (Hugo Heinen, Ruud van Megen, Marieke van de Pol, Esmée Lammers en Pieter van de Waterbeemd) te veel bordjes tegelijkertijd in de lucht moeten houden. Hopelijk gaat dat gaandeweg beter lukken.

Wet & Waan, Ned.1, 21.07-22.00u.

( a d v e r t e n t i e s )