NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Roem doet niet alleen het ego zwellen maar er kunnen kindertjes mee blij worden gemaakt. Dat moeten al die sterren en sterretjes hebben gedacht die op kosten van Foster Parents met hun gezin en de tv-camera naar een modelproject in een arm land togen om te zien wat voor "fantásties" werk Foster Parents daar doet.

In Een Wereld van Verschil besteedt de TROS er al vele uitzendingen aan. Blije gezichten. Martine van Os huilt als ze hoort over de honger die wordt geleden in het Chinese gezin waar ze te gast is. Xander Busonjé van Volumia ziet hoe in Tanzania een vrouw sterft tijdens de bevalling. En uw geld voor Foster Parents zal daar een eind aan maken. De gever wil nu eenmaal bedrogen worden. Een hele avond krijgt hij Potemkin-dorpjes te zien met armoede (hulp is nodig) en dankbare gezichten (projecten helpen). In werkelijkheid wordt 15 procent van de projecten helemaal niet uitgevoerd, zijn foster- kinderen zoek en staan door medewerkers geschreven kinderbrieven vol fouten. Alle ontwikkelingsorganisaties hebben problemen. De landen waar ze werken worden geplaagd door roof, corruptie en oorlog. Er blijft veel aan de strijkstok hangen. Waarom belazert de TROS ons dan met zo'n goed- nieuws-show?

Aad van den Heuvel wilde een nieuwe omroep oprichten om informatie te geven over arme landen. De afhankelijkheid van hulporganisaties zou de objectiviteit schaden. De liefdadigheidsbezigheden van de Tros zijn erger. Hele avonden van showpropaganda zonder een spoortje informatie. Commerciële fondsenwerving is een strijkstok waar steeds meer aan blijft hangen. Ontwikkelingshulp voor de publieke omroep die zou moeten worden beperkt. De TROS haalt een voorgefinancierde uitzending met sterren binnen. Het bedrag dat Foster Parents betaalt is geheim.

Wilbert Gieske, de wijze, grijze Rob uit GTST, zo weggelopen uit de Hema-reclame, bezocht met vrouw en dochter een dorp in Nepal, "waar bijna niks is, geen kliniekje, geen winkel, helemaal niks". Maar Foster Parents zorgt voor een school. De kijker krijgt geen onafhankelijke informatie over ontwikkelingshulp maar politici, bekende Nederlanders of journalisten die op kosten van de Novib of Foster Parents voorbeeldprojecten bezoeken en vol lof zijn over de mooie reis. Na al die propaganda kunnen donateurs niet anders dan zwaar teleurgesteld zijn als ze horen over fouten en mislukkingen. Foster Parents heeft sinds september tienduizend leden verloren door slecht nieuws over projecten in Columbia en Haïti. Een groep donateurs wilde Foster Parents failliet laten verklaren wegens mislukte projecten in Columbia. En Haïtianen van de wijk Cité Soleil uit Port au Prince hebben via advocaat Tomlow schadevergoeding geëist voor de plotselinge desertie van Foster Parents. De manipulatie begint al met de vaststelling dat het geld alleen voor onschuldige bloedjes van kinderen is bestemd. Die kinderen zijn helemaal afhankelijk van volwassenen dus moet het geld naar hen. De correspondentie met het pleegkind geeft de donateur een pietsje toezicht. Daarom ben ik ooit gezwicht. Foster Parents zou de brieven kunnen gebruiken als middel tot opvoeding. Helaas, ook de kijker wordt als kind behandeld. Ze verdienen al die kritiek en rechtsprocedures van donateurs die merkten dat het niet zo gaat zoals de TROS het voorstelt. Wat hoor je later nog van die tv- acties? Wat is er met ons geld gebeurd voor het overstroomde Midden- Amerika of voor Turkije?

Het Andere Gezicht had een reportage in Afghanistan en Pakistan met het uit Iran afkomstige Groenlinkse Kamerlid Farah Karimi. Zij sprak de lokale taal en kwam er snel achter dat berooide vluchtelingen moesten betalen voor het gebruik van de door hulporganisaties verstrekte kampkraan. Ik zag een gevecht met een man die de kraan bewaakte. Corruptie dus. Betekent het dat je alle hulp maar moet staken? Nee, vond Karimi, het Hoge Commissariaat van Vluchtelingen verricht ook goed werk. Zo moet de publieke omroep het doen.

( a d v e r t e n t i e s )