B E E L D :
Drie ferme heren
Maarten Huygen
Fantastisch dat je tegenwoordig
bij het horen of lezen van een stel ferme citaten uit het
Journaal of Nova de oorspronkelijke uitzending kunt
bekijken via internet, op www.omroep.nl. Dus toen mijn autoradio hevig
begon te storen door de kracht van de uitspraken van de drie Amsterdamse
top-ordebewakers in Nova, dacht ik, geen nood, dat zie ik straks
thuis op mijn computer nog wel.
Zo zou het onderhand met alle programma's moeten zijn en dan zou ik ze niet op de computer willen zien
maar op de televisie zelf. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, want
de kogels van afrekeningen vliegen door de stad en de politie heeft bij
spectaculaire acties op donderdagavond tafels vol zware vuurwapens in
beslag genomen. Zelfvoldaan zaten burgemeester Patijn, hoofdofficier van
justitie Vrakking en hoofdcommissaris Kuiper aan de studiotafel. "Het
hoort niet in de stad dat je moorden hebt in de publieke ruimte", zei
Patijn. "Een Chicago aan de Amstel wordt het niet", bevestigde
hoofdofficier Vrakking. "We kunnen maandenlang rechercheren, maar dit
wordt te gek. We pakken in één keer door", zei Kuiper over
de inval. "We pikken dit niet. Ze moeten het maar ergens anders doen,
maar niet in deze stad."
Ik had nog wel wat vragen over die schietpartijen, maar de drie heren
waren voor iets anders gekomen: hun eigen afrekening. Eerst stelden ze
vast dat ze het goed met elkaar kunnen vinden. Heel leuk. Dat kon je
zien. Minzaam monsterden ze elkaar. Ze zagen een direct verband tussen
hun vriendschap en de veiligheid van de Amsterdammers. Den Haag wil die
mooie relatie tussen drie heren verstoren en dan ziet het er op straat
niet best uit. Vrakking en Patijn stappen op en deze invallen waren hun
last hurrah.
Zonder die twee wordt het moeilijk. Vrakking wordt opgevolgd door een
zekere De Wit en Amsterdamse kringen van politie en justitie hebben al
via alle kranten laten weten dat ze die niet graag zien. Kuiper had geen
goed woord over voor De Wit en zei strakjes dat hij met de procureur-
generaal over de kandidaat had gesproken. Dus die De Wit zal het hier
misschien niet zo goed kunnen vinden en dan wordt het pas echt
gevaarlijk in Amsterdam. Sterker nog, Den Haag wil zich door middel van
De Wit meer met Amsterdam gaan bemoeien. Zeker de helft van het gesprek
werd hieraan besteed en het ontging mij als angstige leek. Vrakking
klaagde over de lastige Kamervragen. "Dan zit ik tv te kijken en dan
denk ik o, o, daar gaan we weer."
Maar als ze het zo goed konden vinden, hadden ze eerder kunnen
ingrijpen, dacht ik. Dat begreep ik verkeerd, want zonder deze drie was
het nog veel erger geweest. Amsterdam staat voor "in één
keer doorpakken" en Den Haag voor "maandenlang rechercheren" en zwaar
geweld. Kuiper: "Als er geen nette middelen bestaan, zal mijn korps
geweld moeten toepassen en we willen niet dat de stad in puin gaat. Het
ontbreken van middelen zal gewelddadig optreden veroorzaken aan
politiezijde." Interviewer Willem Lust knikte gehoorzaam en vatte de
boodschap nog eens samen: "Zoals gebruikelijk bent u het volkomen eens
en schetst u waar u zich zorgen over maakt: de centralisatie naar Den
Haag. Ik dank u voor uw komst." De drie ferme heren hadden ook Lust wel
eens kunnen bedanken voor zijn hulp bij deze prachtige orkestratie.
We zullen nog wel meer afscheidsinterviews zien. De KRO bracht het
afscheid van Inspector Morse die op het scherm een hartaanval
kreeg. De hele uitzending had hij al last van zijn hart en ik zag hem
tranen wegpinken, échte waarschijnlijk van acteur John Thaw.
Terwijl hij op de Intensive care lag te sterven, loste hij zijn
laatste moord op. Hier eindigde een serie die eigenlijk gaat over de
tragiek en wijsheid van de ouderdom. Het was een van die momenten in een
weekeinde van gedeelde KRO-gevoelens, nostalgisch en spiksplinternieuw.
In Nirvana: verhalen van achterblijvers mochten nabestaanden
praten over de gestorvenen. Rouw delen op tv, een nieuwe trend met veel
mogelijkheden.