|
|
|
|
|
NIEUWS
TEGENSPRAAK
SUPPLEMENT
DOSSIERS
ARCHIEF
ADVERTENTIES
SERVICE
|
NIEUWSSELECTIE 
|
Vertraagde satellietvloten
MICHIEL HEGENER
Alle drie zouden ze een paar miljard dollar gaan kosten en met geostationaire satellieten werken die stil staan ten opzichte van de aarde. Helaas lukt dat alleen op precies 35.786,1 kilometer hoogte (en in een equatoriale baan oostom), waardoor de signalen een vertraging van ongeveer een kwart seconde oplopen. Klik met je muis een icoon aan, en je ISP weet dat pas een kwart seconde later, waarna er weer even veel tijd verloren gaat voordat de reactie op je scherm verschijnt. Diezelfde vertraging van twee keer een kwart seconde werkt ook sterk remmend op het Transfer Control Protocol (TCP) van TCP/IP, dat om de zoveel kilobyte aan de ontvanger vraagt of alles goed is aangekomen. Per check een halve seconde vertraging, dat schiet niet op. Daarom waren er ook twee systemen bedacht voor internetten via laagbanige satellieten (tussen 700 en 2000 kilometer hoogte), die dat probleem niet hebben. Maar wel weer andere problemen, zoals de onbruikbaarheid van richtantennes. Bill Gates was al in 1990 een van de financiers van het 'Internet in the Sky' Teledesic dat werd begroot op negen miljard dollar, en de Franse satellietbouwer Alcatel kwam met het wat simpelere Sky Bridge. Al die systemen bestaan nog, sommige zijn al met het bouwen van de satellieten begonnen - en allemaal zijn ze een paar jaar uitgesteld. Teledesic had nu los moeten gaan en mikt volgens de laatste berichten op 2004. Koploper SpaceWay hoopt binnen twee jaar in Noord- Amerika actief te zijn, en kort daarna in Europa. Hun grote probleem is dat de techniek zich zo waanzinnig snel ontwikkelt. Sky Bridge en CyberStar hebben gekozen voor satellieten die niks anders doen dan signalen doorgeven. Alle elektronische intelligentie wordt in de grondstations gemonteerd, en kan dus worden vervangen als er iets beters is uitgevonden. De andere drie gaan voor 'on board processing' van de internetberichten. De satellieten worden computers in de ruimte, die zelf bepalen via welke van de honderden spotbeams een signaal verzonden moet worden. Probleem is wel dat satellieten aan het eind van hun levensduur (tien jaar of meer) gegarandeerd verouderd zullen zijn. Maar het grootste probleem voor de internet-satellietsystemen komt uit een vrij onverwachte hoek. Al zeker vijftien jaar bestaan er kleinschalige tweeweg satellietverbindingen, zogeheten VSATs, bijvoorbeeld voor bedrijfsvestigingen in onbekabelde gebieden. Veel Nederlandse ambassades hebben een VSAT op het dak en met Afrikaanse kantoren van multinationals is het niet anders. Niks speciale satellietvloten, VSATs gebruiken gewone satellieten die er al jaren hangen. Probleem was jarenlang dat VSATs alleen in dergelijke kringen waren te betalen, maar je voelt 'm al: de prijs ging als een raket omlaag en het formaat natuurlijk ook. In Amerika koop je inmiddels je eigen VSAT vanaf 169 dollar, in Europa ben je nu met bijvoorbeeld Web-Sat voor een paar duizend gulden vrij van alle kabelboeren en ADSL- aanbieders. Nog even en ook hier kost het haast niks meer.
|
NRC Webpagina's 8 NOVEMBER 2000
( a d v e r t e n t i e s )
|
| Bovenkant pagina |
|
|