De verkiezingscolonne van presidentskandidaat Al Gore rolde gisteren door Wisconsin: "Bent u bereid te winnen?"

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

WAUKESHA, 31 OKT. Een vice-president van de Verenigde Staten reist niet in stilte. Ook niet als hij Al Gore heet en de burger nederig om een stem op 7 november komt vragen. Zijn colonne omvat al snel twintig volgauto's, bussen voor de pers, een ziekenauto en tientallen veiligheidsagenten die via oortelefoontjes worden geleid uit een soort tank met 49 antennes. Alle wegen zijn afgezet, rode verkeerslichten tellen niet.

Het was gisteravond over negenen en aardedonker toen de Democratische kandidaat eindelijk Waukesha binnenrolde. Duizenden supporters stonden al vanaf zeven uur te wachten in de frisse bries die over Lake Michigan stond. Maar zij juichten bevestigend toen Gore vroeg: "Bent u bereid te winnen? Bent u bereid te vechten om te winnen? Waukesha kan Wisconsin over de streep halen! En ons daarmee de verkiezingen doen winnen!"

Wisconsin is een van de meest omstreden staten in de finale van deze presidentsverkiezingen. Vorige week kwam de Republikeinse kandidaat Bush twee keer stemmen werven in Wisconsin. De elf kiesmannen in de landbouw- en industriestaat in het Midden-Westen kunnen beide kandidaten kennelijk over de cruciale drempel van 272 'electoral votes' brengen.

Samen met zijn man voor het vice-presidentschap, senator Joe Lieberman, en de wederzijdse echtgenotes Tipper en Hadassah, maakt Gore een 'Great Lakes Prosperity Tour'. De dag is begonnen in Muskegon County, in Michigan, ook zo'n staat waar de strijd tot op de laatste stem wordt uitgevochten. Zonder dat het grote beeld verloren gaat. De rijdende campagne staat doorlopend in telefonisch contact met de Gore-staf in Tennessee. De plannen volgen de jongste peilingen.

"We vechten nu 20 van de 24 uur die in iedere dag zitten", zegt Donna Brazile, de nog steeds vriendelijke campagnedirecteur. Zij doet tussendoor vast een radio-interviewtje voor Oregon, waar Gore in het holst van de nacht zal aankomen. Die staat kent alleen nog maar schriftelijke verkiezingen, die al begonnen zijn. Als de milieubewuste Nader-kiezers in het Noord-Westen zijn bediend, praat Brazile geruststellend over de electoraal zware staat Californië, waar gouverneur Bush gisteren aanviel. Bluf, is de Democratische reactie, Gore leidt daar nog (met 9 procent, wordt gefluisterd). Gore zou er vanmiddag aankomen en, net als Bush gisteren, de belangrijke Tonight Show van tv-gastheer Jay Leno bezoeken.

In Wisconsin ligt Gore ook voor, maar te weinig om er gerust op te zijn. Actie blijft geboden. In het noorden van de staat wacht een bescheiden menigte naast het gerechtsgebouw van Green Bay. Volgens kenners is dit de wc-papierhoofdstad van de wereld. Net als elders langs de route wordt ook hier langs de weg oppositie gevoerd: "Al Gore loves abortion." Gore roept er makkelijk overheen. Hij is de hele dag in een verbluffende conditie.

Eerst neemt mevrouw Lieberman het woord. Zij schenkt een uitheemse warmte aan het bezoek als zij 'de volgende First Lady', Tipper Gore aankondigt. "Hallo Green Bay", roept de huidige Second Lady; zij bedankt de mensen voor hun enthousiasme en herinnert er aan dat John Kennedy in 1960 met soms één stem per district won. Kortom: "Aan het werk!"

Haar man wiebelt intussen kauwend van de ene voet op de andere. Joe Lieberman is meer ontspannen. Hij lanceert met succes een grap, die hij de rest van de dag zal herhalen, over de Green Packers, de beroemde plaatselijke American football club. Bij iedere tussenstop roept de kandidaat vice-president een applaus op als hij Al en Tipper Gore complimenteert met hun 30-jarige echtverbintenis.

En dan komt de baas. Binnen een minuut heeft hij zijn jasje uit. "Het is fris hier, maar ik heb het warm. Deze verkiezingen zijn warm!" Hij bedankt de aanwezige senator Feingold uit Wisconsin, die samen met de Republikein McCain wetgeving heeft ingediend om geldelijke campagnebijdragen aan banden te leggen. "Het zal de eerste wet worden die ik indien", belooft Gore, niet voor de eerste keer. Net als de wet die het minimumloon verhoogt en de wet die bejaarden een medicijnenuitkering in het ziekenfonds geeft.

De aanvalslijn is simpel: de economie gaat goed na acht jaar Clinton/Gore - niet aankomen. En bang maken: Bush zal het Supreme Court vullen met mensen die tegen abortus zijn, laten we eerst het onderwijs opbouwen vóór we de 90.000 rijksten van het land een grote belastingverlaging geven. Al Gore zegt opnieuw: "Ik mag niet de meest opwindende politicus zijn, maar ik zal voor u vechten, en vaak winnen."

De tocht gaat verder door het vlakke boerenland. In het dorp Chilton, waar men grasmaaiers maakt, stappen de Gores even uit om handen aan toegestroomde omstanders te geven. In de provinciestad Fond du Lac is de sportzaal van de Goodrich senior high school afgeladen met een opgewonden menigte van alle leeftijden. "Is Tipper rocking", vraagt Gore retorisch. De zaal gaat plat. Lieberman vertelt over zijn immigranten- vader die 's nachts een broodvrachtwagen bestuurde. "Ik was de eerste die naar college ging en nu sta ik kandidaat als vice-president. Dat is de Amerikaanse droom. Die willen wij voor iedereen bereikbaar maken!"

Al Gore doet zijn jasje weer uit, "Are you with me?!" Het enthousiasme overspoelt hem bijna. Hij loopt met de microfoon in de hand rond, stipt zijn vaste ijkpunten aan, onderwijs en gezondheidszorg, en 'de middenklasse en werkende mannen en vrouwen' waar hij voor zal knokken. Hij moet het meer van felheid hebben, dan van een emotionele band met het duizendkoppige publiek.

Jay Kuehl, een landbouwman die vijftig kilometer verder woont, miste na afloop iedere verwijzing naar zijn zorgelijke sector. Maar hij kiest toch maar voor Gore. "Die is tenminste eerlijk en duidelijk." Charmayne, een kwieke bejaarde, was al aanhanger, maar nu nog meer van harte: "Zijn presentatie is geweldig vooruitgegaan."

( a d v e r t e n t i e s )