F I L M V O O R A F :
Western
EDO DIJKSTERHUIS
Voorbij de tolpoortjes van de
vierbaans Route du Soleil ligt het Frankrijk dat de meeste zonjagende
vakantiegangers nooit zien. Dit is het rurale Frankrijk met zijn
bochtige, smalle weggetjes en uit robuuste hoeves opgetrokken dorpen,
waar de bewoners vanachter de vitrage achterdochtig de passanten
beloeren. Dit is het Frankrijk waar de berooide Russische migrant Nino
ronddwaalt op het moment dat hij Paco, een reizende schoenenverkoper van
Catalaanse afkomst, ontmoet. Paco geeft Nino een lift, Nino steelt de
wagen vol koopwaar en Paco belandt bij toeval in de armen van het lokale
winkelmeisje Marinette.
De rest van de speelfilm Western kent dezelfde lichtelijk absurde
toon als de introductie van de hoofdpersonen in de eerste paar minuten.
Paco en Nino ontmoeten elkaar namelijk snel weer en nadat de Catalaan de
Rus in eerste instantie het ziekenhuis in heeft geslagen, sluiten ze
vriendschap. Als Marinette vervolgens een scheiding van drie weken
voorstelt om 'de echtheid van de gevoelens te testen', neemt de zwerver
de vertegenwoordiger op sleeptouw door het winderige westen van
Frankrijk.
Zoals het een echte roadmovie betaamt, doet in Western het doel
van de reis er minder toe dan de relatie tussen de reizigers. De in het
wilde weg reizende personages hebben zelfs geen symbolisch reisdoel, het
vinden van een vrouw voor de romantisch weinig succesvolle Nino wordt
pas gaandeweg een leidraad. Gedurende hun stuntelige vrouwenjacht vol
kluchtige zijsporen groeien het Russische onderdeurtje en de bonkige
Catalaan met zijn boertige charme steeds verder naar elkaar toe.
Regisseur Manuel Poirier is geboren in Peru maar woont al een jaar of
tien in Normandië. In die tijd is hij gaan houden van de
ploeterende lagere middenklasse die het Franse platteland bevolkt. In
zijn vorige speelfilm Marion (1996) etaleerde hij al een groot
talent voor het integer en gevoelig in beeld brengen van deze kleine
luiden, dat hij in Western verder ontwikkelt. Nino, Paco en de
sliert dorpelingen die zij ontmoeten worden met oog voor detail in beeld
gebracht. Hun weinig verheven dialogen vol uh's, weet-ik-veels en
gênante stiltes is even ongepolijst als de werkelijkheid. Dit
alledaagse realisme heeft als nadeel dat de meer dan twee uur du rende
film hier en daar stil valt. Het slot, dat nauwelijks een dramatische
opbouw kent, komt dan ook overrompelend plotseling.
Western (Manuel Poirier, 1997, Frankrijk), Ned.3, 23.37-1.35u.