U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
Klik hier
N R C   H A N D E L S B L A D  -  R A D I O  &   T E L E V I S I E
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

 NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 


S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
The Long Goodbye

ANDRe WAARDENBURG
Robert Altmans verfilming van Raymond Chandlers The Long Goodbye (met een scenario van Leigh Brackett, die ook meeschreef aan Howard Hawks' adaptatie van Chandlers The Big Sleep) wordt wel eens gezien als zijn derde anti-genre film. Rekende hij eerder af met de oorlogsfilm (M*A*S*H) en de western (McCabe and Mrs. Miller), The Long Goodbye was zijn vaarwel aan de misdaadfilm. Dat is althans de gangbare visie.

Na de hardboiled vertolkingen van Humphrey Bogart en Dick Powell is het inderdaad even wennen aan een Marlowe die mompelt, rondslentert en als mantra heeft 'it's alright with me'. Ook de filmstijl van Altman heeft niets gemeen met de klassieke film noir: hier geen regenachtige straten, diepe verraderlijke schaduwen en korte, afgemeten scènes. Bij Altman overheersen pasteltinten, lange shots met een constant bewegende camera en een weinig grootstedelijke omgeving. Marlowe's buren in het zonnige Malibu zijn hasjcake bakkende hippies die naakt rondbanjeren op de veranda ('it's alright with me'). Toch is de film trouwer aan het werk van Raymond Chandler dan menigeen wil toegeven. Bij Chandler was Marlowe een cynische, whisky drinkende privé-detective die uiteindelijk wel leefde volgens bepaalde morele erecodes ten aanzien van vriendschap, vertrouwen en loyaliteit. De verbeelding van die trouw - al wijkt het einde af van het boek - is het meest Chandler-esque aspect van de film geworden. Marlowe confronteert zijn 'vriend' Terry Lennox in Mexico met het verraad van hun vriendschap. "Je hebt me gebruikt", zegt Marlowe. "That's what friends are for", riposteert Lennox en ach wat maakt het uit: nobody cares. "Nobody cares but me", antwoordt Marlowe, waaruit blijkt dat zijn constante 'it's alright with me' een schijnbaar schouderophalen was. Het is een triest einde van een film: niemand is meer te vertrouwen, ook vrienden niet. Dat Altman de vinger aan de pols had in 1973, bewees 'Tricky Dick' Nixon een jaar later tijdens het Watergate-schandaal. Zelfs de president was niet meer te vertrouwen. Heersten de Marlowe-codes nog maar in de wereld.

The Long Goodbye (Robert Altman, 1973, Verenigde Staten),

Veronica, 20.30-22.40u.

NRC Webpagina's
25 OKTOBER 2000


( a d v e r t e n t i e s )

Klik hier

Klik hier

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad