NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
"Luister, het zit zo. Op aarde wonen op dit moment ongeveer 1.500 buitenaardse wezens. De meeste van hen hier in Manhattan. En de meesten hebben gewoon een of ander baantje." "Als taxichauffeur?" "Minder dan je denkt."

Tommy Lee Jones is K ofwel Kay. Will Smith is J ofwel Jay. Ze zijn men in black, en die voeren nu eenmaal dit soort conversaties. Zij gáán namelijk over buitenaardse wezens op aarde. Dat kan variëren van de aardige wezens die als politieke vluchteling hun eigen planeet moesten verlaten, tot soorten met lagere bedoelingen - en daarbij moeten we vooral aan insecten denken.

Als Men in Black begint is Will Smith nog gewoon een New Yorkse politieman. Een uitslover, met de nonchalant-wijde kledij die voor cool doorgaat en de semi-slome drentel die daarbij hoort. De enige reden dat Kay hem uitnodigt toe te treden tot de men in black, is dat Jay erin slaagde een koppotige te voet bij te houden. En dat kunnen niet veel mensen zeggen.

Men in Black is een perfecte fusie van lichte genres: de politiepartner-film, sciencefiction, het komisch duo. Het perfecte zit vooral in de wisselwerking tussen Smith en Jones. Jones' Kay is de oudere agent die alles al eens heeft gezien en met geduldige ernst probeert Jay de kneepjes van het buitenaardse vak bij te brengen. Hij vraagt Jay een alien-vrouw bij te staan bij haar bevalling. Vervolgens zien we hoe Jay op de achtergrond door reuzententakels wordt doorelkaargeschud, terwijl Kay op de voorgrond met de alien-man staat te overleggen, af en toe opzijkijkend naar Jay: "Je doet het prima!" En Smith's Jay is niet alleen maar arrogant en streetwise - dan zou hij net zo goed door een bink als Eddie Murphy kunnen zijn gespeeld. Jay kan zich laten verrassen, kan zich vergissen en kan zich verontschuldigen.

Het uitgangspunt - aliens zijn onder ons, we herkennen ze alleen niet - is een onuitputtelijke bron voor grappen, subtiele en voor de hand liggende. Regisseur Barry Sonnenfeld (van de al even geestige Addams Family-films en Get Shorty) maakt ze allebei. Hij ontkomt niet aan een Elvis-grap ('He's not dead, he just went home'), maar hij zet ze consequent op een hoger niveau. Kay gebruikt de Amerikaanse sensatiebladen ('Man eet eigen huis op!', 'Baby komt zwanger ter wereld!') om op de hoogte te blijven. In de wereld volgens de men in black zijn zij de beste onderzoeksjournalisten. Zo bezien is de kop: 'Alien stal de huid van mijn man!' een belangrijke aanwijzing.

Dit spoor leidt naar de mooiste creatie van Men in Black. Edgar, de boerenkinkel, wiens huid inderdaad is gestolen door een alien. Een reuzenkakkerlak heeft dit 'gloednieuwe Edgar-pak' (aldus Kay) aangetrokken, om in Manhattan jacht te maken op een verborgen sterrenstelsel.

Zoals de kakkerlak steeds erger last krijgt van zijn te krappe pak (een dankbare rol van Vincent D'Onofrio), dat is de allerbeste prestatie die ooit is geleverd door enige kledingontwerper in Hollywood.

Men in Black (Barry Sonnenfeld, 1997, VS), BBC1, 21.30-23.00u.

( a d v e r t e n t i e s )