NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
Regen wordt bloed, een verslonden ei, dat was je ziel, de lift komt uit in de hel en de duivel zit in de ventilator, soms een grote, soms een kleine, en als die draait gebeurt er iets. Zelden iets goeds.

Angel Heart is overladen met symboliek. Daar word je wel een beetje moe van tijdens het kijken. Filmsymboliek appelleert al gauw aan de kruiswoordpuzzelaar in de kijker. Een ander woord voor ziel, twee letters: ei. Een andere naam voor de duivel, zeven letters: Mefistofeles? Nee, zéven letters: Lucifer.

Zonder alle symboliek en hocus-pocus zou Angel Heart een film noir zijn geweest, een genre detectivefilms dat hoogtij vierde in de jaren veertig en een kleine opleving beleefde in de jaren tachtig. Natte straten, fatale vrouwen, smoezelige privé-detectives. En Harold Angel is zo ongeveer de smoezeligste privé-detective die je je kunt voorstellen, want hij wordt gespeeld door Mickey Rourke.

Laten we geen flauwe opmerkingen maken over Mickey Rourke (zoals: 'Voor de jonge lezertjes, Mickey Rourke was in de jaren tachtig een sekssymbool ondanks zijn aangevreten wangen'), want Mickey Rourke was en is een goeie acteur, met ooit een fijne neus voor interessante rollen, Rumble Fish, Barfly, 9 1/2 Weeks, wat je verder van die laatste film ook vindt. Dat hij nu meestal de bijrol van boef heeft in actiefilms doet daar niks aan af.

En in Angel Heart is Rourke zeker niet slecht. Hij takelt vol overtuiging af, alle zelfverzekerdheid van detective Angel vervliegt in een paar dagen vol lijken, kippen en voodoo. Hij heeft de juiste mengeling van afkeer, lafheid, hebzucht en onverschilligheid die de privé-detective uit het noir-genre kenmerkt.

Dat Angel Heart niet zo goed is als hij had kunnen zijn, komt door regisseur Parker. Die vond het geweldig dat Robert De Niro zich als Angels opdrachtgever uitleeft in een uitbundig-satanische pose. Parker zwelgt in het exotisme van zwart-Louisiana, in de erotiek van de zwarte kunst. En hij verdrinkt de film in symboliek. Dat laatste is geen ongelukje, dat kun je nog altijd zien in zijn meest recente werk, Angela's Ashes. Bij elke dode zien we daar weer dezelfde krijsende meeuwen boven een mistige rivier. En in Angel Heart is het dus een ventilator.

Angel Heart (Alan Parker, 1987, VS), vrijdag, Net5, 23.05- 1.00u.

( a d v e r t e n t i e s )