NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

JAAP BLOEMBERGEN
Voetbaldieren als Bobby Haarms zijn van een uitstervend ras. Hij is zijn hele leven verbonden geweest aan Ajax. Hij is geboren tegenover het oude stadion De Meer. Hij is getrouwd met de kantinejuffrouw. Hij heeft de beste trainers geassisteerd. Michels, Cruijff, Beenhakker en Van Gaal roemen zijn werkzaamheden achter de schermen. Haarms was hersteltrainer: hij begeleidde geblesseerde spelers tijdens hun revalidatie. De Goede Beul, luidt de toepasselijke titel van de documentaire die Rimko Haanstra maakte over 'Mister Ajax'.

Het liefdevolle portret is Haarms ten voeten uit. Met zijn schorre stemgeluid en zijn Amsterdamse tongval schreeuwt hij de spelers naar voren en naar achteren. Ze baden in het zweet en snakken naar adem. De hersteltrainer heeft geen mededogen. Hij oogt als een boeman, maar dient slechts het clubbelang. "Die is fit", concludeert hij na een strafexpeditie met de moegestreden Vierklau. Dit voorjaar nam hij op emotionele wijze afscheid van de trainersstaf. Hij kreeg een auto cadeau en werd tot erelid benoemd. Hij was ruim dertig jaar lang plichtsgetrouw en een onvoorwaardelijke steun voor de vijftien hoofdtrainers die hij heeft versleten. Hij zaagde nooit aan hun stoelpoten en deed alleen in geval van nood een stap naar voren. Een lucratieve aanbieding van Straatsburg legde hij naast zich neer. Zijn hart lag bij Ajax.

Het naderende afscheid van Haarms loopt in de documentaire parallel met de teloorgang van een topclub. We zien hem in de stromende regen over het oude complex aan de Middenweg wandelen. Het droevige gezicht vol rimpels. "De heilige geest is eruit", verwijst hij naar de bulldozers die de tribunes vermorzelen. "Mijn hart sloeg over als ik hier vroeger door de poorten liep."

Toen Haarms in de jaren tachtig ontslagen werd, kwam er geen onvertogen woord over zijn lippen. Hij dook onder, uit vrees voor negatieve verhalen in de pers. Hij was niet door Ajax weggestuurd, maar door het bestuur. Hij spreekt over een dieptepunt in zijn leven. Na een jaar vroeg Cruijff of hij wilde terugkeren op het oude nest. Hij hoefde geen seconde na te denken. "Ik sta al naast je, zei ik tegen Johan door de telefoon."

De clubliefde van Haarms lijkt niet meer van deze tijd. Hij heeft nachtmerries gehad van de reeks nederlagen. Hij heeft de afgelopen jaren vaak moeten huilen, zegt hij in de documentaire. Hij is ontstemd over de slechte grasmat van de Arena en vertelt over het geheim van het wortel schieten. Het aantal wormen vormt de graadmeter van een goed voetbalveld. Hij is deze zomer aangesteld als onbezoldigd grasadviseur.

Haarms raakt in de documentaire ontroerd bij het weerzien met zijn oogappel Tahamata, die vervolgens vertelt dat Haarms in de jaren zeventig begrip toonde voor de acties van de Molukse vrijheidstrijders. Hij heeft zelfs gesprekken gevoerd met de treinkapers. Andersom leerde de kleine Tahamata van de grote Haarms dat een Ajacied met de borst vooruit moet lopen. Toen debutant en uitblinker Tahamata tijdens een publiekswissel schichtig van het veld liep, duwde Haarms letterlijk diens kin omhoog. Uit liefde voor een trotse club.

Dokwerk: De goede beul. Ned.3, 20.57-22.00u.

( a d v e r t e n t i e s )