NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Zo'n revolutie grijpt meer aan dan een gouden medaille. Feest in Belgrado en vanmorgen zag ik op het nieuws de uitgepoepte gezichten van mensen die de hele nacht hadden doorgehaald. "Een feest?", vroeg presentator Hennie Stoel gisteravond nog verbaasd in het Journaal. "Een feest, ja", antwoordde verslaggever Wouter Kurpershoek uit Belgrado. "Er worden toespraken gehouden..."

Feesten zijn we van eigen land gewend. Ik zag nog verslagen van het laatste Olympisch gejoel in Geldrop en in Ootmarsum. Nóg eens zwemkampioen Inge de Bruijn. Dagelijks zie je de mensen als klapvee in talkshows op het teken van de regisseur. Mensen die verlangen naar authentieke gevoelens, door ze luid voor de anderen uit te spelen. Luxevreugde. Niet te verwarren met vreugde uit angst en gebrek, op het vlakke beeldscherm bijna hetzelfde. De hees geschreeuwde Servische man vanmorgen met een gejatte politiehelm achterstevoren op. Hij wees trots naar een litteken op zijn arm: "Dit doe ik voor mijn kinderen". Dertien jaar angst. Vannacht was die angst er en hij maakte het feest des te heviger. Mensen klampen zich aan elkaar vast. Jaren angst, bombardementen, onderdrukking en geen toekomst. "Ik voel me net een gevangene die na dertien jaar vrijkomt" zei er een.

Het onmisbare CNN maakt er altijd een voetbalwedstrijd van: Milosevic tegen de oppositie als vervolgwedstrijd op de Navo tegen Milosevic, precies een jaar geleden. Eerder die dag scoorde Milosevic nog 1-0 met het Servische Constitutionele Hof dat de verkiezingen ongeldig verklaarde. Maar de oppositie sloeg terug, veroverde het parlement, 1- 1, bezette de staatstelevisie 2-1 en neutraliseerde de politie 3-1. "Dies ies iestory", kraaide de waarschijnlijk Italiaanse CNN- verslaggever Vince die als sportcommentator vrijwel permanent aan het woord was zonder dat het inzicht van de kijker werd vergroot. Het geheim van CNN is de permanente herhaling zodat iedere kijker meteen kan zien wat de stand is. Tekstje eronder: "Oppositie heeft staatstelevisie en parlement bezet". Dan de hele nacht wachten op een mogelijke tegenaanval. Van Milosevic? Van het leger? Gerucht: luchtmacht loopt over naar de oppositie. En dan de dodelijk vermoeide en verkleumde Kostunica die voor een televisiezender kort aankondigde dat hij president was en dat hij "het Joegoslavische volk niet zal teleurstellen". Dat was kort, want wat zal de legertop zeggen? Wie is de legertop? Waar zit Milosevic? Geen informatie. Eigenlijk weet ik na al dat kijken nog bijna niks. Het blijft tunnelvisie, hoezeer de tv-makers ook hun best doen. De Nederlandse televisie stond niet permanent in de revolutiestand en dat is begrijpelijk, want al dat herhalen kan beter aan CNN worden overgelaten. Wel werd met korte bulletins ingebroken. Kees Driehuis kondigde gisteravond te vroeg aan dat het leger en de politie al over waren, maar hij werd direct live gecorrigeerd door Katarina Rejger die met een mobieltje tussen de Servische menigte stond: "Van de politie en het leger is nog niets bekend."

Het mobieltje is de innovatie sinds de live revolutie in Moskou van 1991. Op alle mogelijke plekken kunnen ooggetuigen staan.

Journaal-verslaggever Wouter Kurpershoek was weer in Belgrado om commentaar te leveren bij geleende CNN-beelden. Terug van zijn verbanning naar Montenegro. Volkskrant-correspondent Michel Maas hijgde in zijn mobieltje, terwijl hij het traangas ontvluchtte, actie. Hij was al die tijd al in Belgrado. Onduidelijk waarom sommige correspondenten wel een visum hadden en anderen niet. Dan Jozias van Aartsen, onze man die over Belgrado gaat. Eerst het Kamerdebatje over zijn reeds achterhaalde adviezen aan de oppositie als mal Haags zijspoortje. In Den Haag Vandaag liet hij mét nádrúk zien dat hij áán dé góédé kánt stáát. Over Milosevic: "Ik hóóp dat hij vértrékt en ík hóóp dat hij naar het géréchtshóf in Dén Háág komt." Den Haag, jazeker.

( a d v e r t e n t i e s )