DE VEERTIEN LANDEN die Oostenrijk een aantal maan den geleden in diplomatieke quarantaine plaatsten, hebben deze week hun tactische terugtocht voltooid. Het rookgordijn waarachter de manoeuvre werd uitgevoerd, was gelegd door 'drie wijzen', die concludeerden dat verlenging van de quarantaine 'contraproductief' zou zijn, daarmee lippendienst bewijzend aan de stelling dat het opgelegde isolement tot dusver wel degelijk nut had gehad. De verontwaardiging van de partners zou de Oostenrijkers tot bezinning hebben gebracht. Bovendien, iedereen weet nu hoe serieus Europa de mensenrechten neemt.

Niet eenvoudig is na te gaan wat het werkelijke effect op Oostenrijk is geweest, èn zal zijn op andere landen waar extremen een kans maken op regeringsdeelname. De actie van de Veertien begon met de bedoeling de FPÖ, de partij van de omstreden Haider, uit de Oostenrijkse regering te weren. Toen dat niet lukte, werd druk uitgeoefend op Oostenrijks christen-democraten om de Vrijheidspartij alsnog te dumpen als coalitiepartner. Het enige resultaat is geweest dat Haider zelf zich nominaal terugtrok uit de leiding van de FPÖ.

Voor het moment is van belang dat de drie wijzen de Oostenrijkse regering hebben vrijgesproken van iedere verdenking van discriminatie van minderheden. Dat geldt ook voor de FPÖ-ministers in het kabinet. Maar de Vrijheidspartij heeft wel lieden in haar gelederen die dubieuze taal niet uit de weg gaan. Dat op zichzelf is geen nieuws, want het waren juist opmerkingen van Haider uit het verleden die de FPÖ en vervolgens de Oostenrijkse regering in de Europese ban deden belanden.

HOE NU VERDER? Het kan niet zo zijn dat de veertien rege ringsleiders die de quarantaine waren begonnen, verder doen alsof hun neus bloedt. De onbesuisdheid waarmee de diplomatieke boycot destijds is gelanceerd, mag niet verhelen dat met de toetreding van de FPÖ tot de Oostenrijkse re gering een belangrijk, zo niet existentieel, probleem aan de orde is gesteld. Europa wil en moet zich wapenen tegen partijen die bereid zijn de Europese beginselen te schenden. Maar dat zal wel overwogen moeten gebeuren en moeten leiden tot een duidelijk richtsnoer waaraan lidstaten zich hebben te houden. Per oprisping reageren is niet de beste manier gebleken om het kwaad aan te pakken.

( a d v e r t e n t i e s )