NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Wat opvalt bij die vlotte, commerciële programmaatjes voor de doelgroep 15 tot 30: de bierbuikigheid van de Nederlandse jongere. Gisteren ook weer: de gelukkige winnaar van de nieuwe internet-datingshow The Box of Love was 21, maar had al het begin van een pens. De vrouw die het voor het kiezen had, was dolgelukkig met hem.

Eerder zag ik het heugelijke bericht van het Trimbos-instituut dat het met het drugsgebruik wel meevalt maar er was niet gemeten hoeveel legale Heinekens extra er dagelijks in gaan. Al dat brandende zakgeld moet toch ergens aan op.

Gisteren, bij de opening van de nieuwe reality-reeks De Bus viel het me op het eerste gezicht nog mee, bij de vorige reeks zag je het jonge, met pils gemeste vlees lillen. Wat worden die Hollanders toch groot, in de lengte en de breedte. Deze zomer heb ik heel wat tv-shows gezien met roodverbrande kabouterbuikjes, joelend rond een krat pils voor de tent. Contrasteer de kleurenbeelden van de welgedane Veronica- jeugd met de zwart-witfoto's uit de jaren vijftig en zestig of de vergeelde trouwportretten van de huidige grootoudergeneratie. Wat waren dat broodmagere wezentjes, vel over been. In The Box of Love van gisteren duidde een bierbuikje op sociale vaardigheid, want zo iemand gaat graag uit. De contact zoekende jongeren mogen elkaar niet zien alvorens te kiezen. Ze moeten afgaan op elkaars digitale correspondentie-kwaliteiten. Acht meisjes en acht jongens mogen blind over alles chatten op het net behalve over hun uiterlijk. Ik kreeg maar helaas weinig chat-teksten te zien want Veronica vindt lezen saai. Ik vind zo'n chat-contactshow wel een aardig idee omdat de keuze van man of vrouw minder clichématig is. Er gaat geen vleeskeuring aan vooraf. Wel vroegen jongens of de meisjes "modellenwerk" deden, dat was alvast een indicatie. Maar het meisje dat het meeste chatverkeer kreeg, was beslist niet het mooiste en zij mocht kiezen tussen haar drie favoriete mannelijke kandidaten. Ze moest dat doen in een donkere kamer waar - het wordt een vast ingrediënt van reality - infraroodcamera's hun gefoezel bespiedden. Het meisje ondervroeg de jongens en de winnaar had de "vlotste babbels". De twee magere kandidaten waren niet zo vaardig. De gezellig voortkoutende assistent- bedrijfsleider bij een supermarkt, voelde meteen aan het hoofd van het meisje of zij "brildragend" was, "neeneenee", zei hij gerustgesteld. Als voorlaatste viel een sprietige 26-jarige af, iemand zonder veel conversatie die het computerscherm verkoos boven de biertap. Hij had nog nooit iemand gezoend, zei hij, en ook gisteren moest hij worden teleurgesteld. Een ander punt in het voordeel van de mannelijke kandidaat: huishoudelijkheid, zorgzaamheid. Parallel aan het gedoe in de donkere kamer liep een ander datingspelletje. Een vrouw in naveltruitje, Masjenka, mocht via een door haar gedirigeerde cameraman het huis van de drie mannelijke kandidaten van binnen bekijken. Dan kon ze zien of alles al goed aan kant was. Een kandidaat had zijn eigen huishoudelijkheid zelfs aangeprezen: "Kan je goed wassen, strijken of koken, dan heb ik jou niet nodig, want ik ben Arno, 31 jaar, en lekker zelfstandig." Maar Masjenka kwam niet meer aan hem toe. Ze had de ware al gevonden, met keurig opgemaakt dubbelbed, dat wilde ze altijd het eerst zien, goed ingerichte huiskamer, schone was in de mand en creatief want "ik ben een beetje fotograaf" had hij van zichzelf gezegd. En heel belangrijk: hij had vlees aan de haak, dus gespierd, gezellig en sociaal. Een eerdere kandidaat was afgevallen, want hij was zo mager als de grootouders vroeger. "Nee, dat is helemaal niet mijn stijl", zei ze toen hij in beeld kwam. "Ik dacht dattie er anders uit zag. Ik wil wat meer body hebben. Nee, helemaal niet me tiep deze." Ik las dat Amerikaanse mannen onzeker worden en dagelijks trainen en mannelijke hormonen slikken voor dikkere spierbundels om in de smaak te vallen. Bier vult dat aan met vrouwelijke hormonen.

( a d v e r t e n t i e s )