NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Begeleid door een voice-over die platitudes over gebrek aan liefde, geld en geluk aan elkaar breit, bereikt de gitarist het stoffige grensstadje. Het is zo'n anoniem gat waar dikbuikige mannen hun bier direct uit de fles drinken en de honden getraind zijn in het ontwijken van ongeduldige laarzen. Hier vechten twee mannen een vete uit. De een gaat gekleed in het zwart, de ander in het wit, maar aan de kleur is niet af te lezen wie moreel de overhand heeft. De enige echt onschuldige is de muzikant, die onbedoeld verzeild raakt tussen de twee vechtersbazen.

El Mariachi is een moderne western, gestileerd naar de films van Sergio Leone en geplaatst in een tijd waarin paarden zijn vervangen door trucks en colts door uzi's. Maar El Mariachi kan voor hetzelfde geld doorgaan voor actiefilm of thriller of exponent van de nouvelle violence. Zelfs de predikaten romantisch drama en komedie zijn op de film van toepassing.

Eigenlijk wilde Robert Rodriguez meteen tien films maken. Maar als Amerikaanse Mexicaan met plannen voor een Spaanstalige productie was hij voor investeerders oninteressant. Met pijn en moeite schraapte hij net genoeg geld bij elkaar voor een film. En dus propte hij al zijn vondsten en ideeën in die ene film.

Rodriguez' frisse genre-hutspot viel bijzonder in de smaak bij het publiek van het alternatieve Amerikaanse Sundance Filmfestival, dat hem meteen de publieksprijs toekende. Filmmaatschappij Columbia rook talent en was er als de kippen bij om de regisseur te contracteren. Voor een veelvoud van het originele budget werd de film opgepoetst en gepromoot. El Mariachi was een succes. Maar wat nog belangrijker was: Rodriguez kon blijven filmen. Al snel volgde Desperado, de sequel van El Mariachi waarin het geweld nog heftiger en de grappen nog absurder waren. Het voorlopig hoogtepunt in overdrijving bereikte de filmmaker met zijn actie-griezel-thriller From dusk till dawn.

Met het Hollywood-geld kon Rodriguez gespierde en goed geschminkte acteurs inhuren en dure special effects in stelling brengen; iets wat hij als liefhebber van de hyperbool maar al te graag deed. Hij hoefde geen genoegen meer te nemen met puisterige hoofdrolspelers, vadsige slechteriken, bleke moteldecortjes en bibberige casio-soundtracks.

En ergens is dat jammer. Hoewel de andere films misschien technisch beter zijn, zullen ze nooit het schimmige en vuige low-budget spektakel van El Mariachi overtreffen.

El Mariachi (Robert Rodriguez, 1992, Mexico), vrijdag, Net5, 23.40-1.00u.

( a d v e r t e n t i e s )