NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

HIEKE JIPPES
Sada, de yoga-lerares uit Londen, is weg. Dat is een dikke meevaller voor Caroline, de bejaarde blonde uit Birmingham, die hard op haar parelmoeren lipliner moest bijten toen bleek dat "alle jongens", en één van de meisjes ook liever haar hadden zien gaan. Sada's moeder noemde één van de jongens die tegen haar dochter had gestemd voor de televisie meteen een "berekenende rat" en Sada zelf toonde vals begrip voor Mel, het enige meisje dat tegen haar had gestemd. "Mel is biseksueel. Maar ik wens haar het allerbeste."

Jazeker, Big Brother is nu, dankzij Endemol, ook op de Britse televisie gearriveerd. Daar valt het programma met donderend geraas midden in de discussie over "dumbing down" - de ver-ordinairing van programma's ook op de kwalitatief hoog geachte zenders. Hoe zo'n vulgair en leeghoofdig programma uitgerekend een plaats heeft kunnen krijgen op Channel Four, zoiets als de culturele zender van de commerciële televisie, houdt de televisiecritici in het bijzonder bezig. Desondanks blijkt de kijker hier al geen haar beter dan elders in Europa: circa 30% van het publiek vergaapte zich vrijdagavond aan de exit van Sada. Dat zijn 3,4 miljoen mensen. Van hen pakten 387.000 de telefoon om invloed uit te oefenen op de beslissing. Zij maakten daarmee Sada - in haar eigen woorden - "verder vrij om na te denken over de meest intens persoonlijke kanten aan mijzelf". Toen de Britse kijkers nog niet wisten wat Big Brother was, konden ze al wel in de kranten lezen dat twee van de hoofdrolspelers in Nederland 'beroemd' geworden zijn. Dat was kennelijk voldoende aansporing. Want wij hebben hier wel programma's waarvoor een stel vreemden zich een half jaar onder zonder voorzieningen laat opsluiten op een ontoegankelijk Schots eiland. Maar daar (Castaway 2000) gaat het erom dat we zien hoe ze samen onderkomens bouwen en op eten jagen. We hebben ook programma's waar taxichauffeurs en dokters, of makelaars en verplegers in barre omstandigheden als team moeten presteren. Maar daarbij zit de cameraman niet op de wc of in de slaapkamer. En de winnaars worden niet beroemd. Althans niet zoals diskjockey's of quiz-showpresentatoren.

De Britse producer van Big Brother heeft manhaftig geprobeerd de show in allerlei kritische media-shows te verdedigen als "een interessant sociologisch experiment" en "innovatieve televisie", maar iedereen weet dat de kijkers massaal zullen weg-kijken, als er niet tenminste één keer in de serie zichtbaar gecopuleerd gaat worden. Een firma heeft al een beloning uitgeloofd voor het eerste stel dat dat doet.

Ondertussen ergert het meer eclectisch georiënteerde deel van de natie zich groen en geel aan de 'experts' die het gedrag van de groep becommentariëren. "Hier wordt onderhandeld over macht en gezag, citeert de Financial Times-criticus een psycholoog. En hij licht toe: "Iemand had gevraagd om nog een theezakje".

De winnaar van Big Brother krijgt 70.000 pond. Omdat de deelnemers leerden van eerdere shows, wordt er door sommigen vanaf het begin strategisch geopereerd om als laatste te kunnen overblijven. Hoe de een de ander ondermijnt en tegelijkertijd een band blijft houden met de kijkers, wil niemand weten. Maar ze weten allemaal wie Sada is.

( a d v e r t e n t i e s )