De 87ste Tour de France kende een voorspelbaar, maar ook een enerverend koersverloop, met Lance Armstrong als de verwachte winnaar. Veel wedstrijden in een wedstrijd. De charme zat hem niet in de spanning, maar in de strijdlust.

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN

ROTTERDAM, 24 JULI. De rode bloedlichaampjes van Sergei Ivanov en de vuistslag van Jeroen Blijlevens symboliseren de cirkelvorming van de Tour de France. De Rus kreeg voor het eerste fluitsignaal een startverbod wegens een te hoge hematocrietwaarde. De Nederlander wacht een boete en waarschijnlijk een schorsing, nadat hij zich gisteren op de Champs-Elysées een slechte verliezer had getoond.

Tussen het startverbod van Ivanov en de vuistslag van Blijlevens had de tuchtcommissie van de Tour weinig overwerk. De positieve wedstrijdelementen waren in de meerderheid. De ronde werd weliswaar gekenmerkt door een voorspelbare eindwinnaar, toch viel er in de schaduw van de gele trui een hoop te beleven. Spannende massasprints, manmoedige vluchtpogingen, heldhaftige bergetappes en een tweede tijdrit om in te lijsten.

Het is de charme van de Tour, die bestaat uit vele wedstrijden in een wedstrijd. De vermeende vriendschap tussen Lance Armstrong en Marco Pantani eindigde in een verbale oorlog. De vluchtpogingen van Eric Dekker waren door niemand voorspeld. De wielersport is van oudsher ondoorgrondelijk.

Dekker werd uitgeroepen tot de meest strijdlustige renner en zal de komende weken als een nationale held worden ontvangen in de criteriums. Hij is een laatbloeier op de fiets. Het predikaat 'eeuwig talent' is niet meer van toepassing. De 29-jarige Dekker moet ook klassiekers kunnen winnen, gezien zijn koersinzicht en zijn aanvalskracht.

Met drie ritzeges camoufleerde hij de zwakke resultaten van zijn ploeggenoot Michael Boogerd, die onder toezicht van zijn dokter even kwetsbaar bleek als zonder spreekbuis in de buurt. Hij stapte vrijdag kotsend van de fiets. Het sportieve drama was compleet, toen hij zaterdag door een volgwagen werd geraakt. Boogerd moest opgeven. Met een 29ste plaats werd Maarten den Bakker de bestgeklasseerde Nederlander.

Bij de criticasters leidden de topprestaties van de wielrenner steevast tot negatieve reacties. Zo hard fietsen kan niet op een boterham met pindakaas. Zij die alleen de wielersport in het verdomhoekje plaatsen, zouden de ogen moeten openen bij het volgen van bijvoorbeeld zwem- en atletiekwedstrijden. Het is een publiek geheim dat stimulerende middelen in de topsport gemeengoed zijn.

De Tour wordt ook door wielerartsen als een bovenmenselijke inspanning gezien. Manager Squinzi van Mapei trok vorige week aan de bel. Volgens hem zou het verboden eiwithormoon EPO nog steeds gemeengoed zijn in het peloton. De Italiaanse suikeroom heeft misschien gelijk, maar waarom veegt hij zijn eigen stoep schoon? Alsof de renners van Mapei de voorjaarsklassiekers niet elk jaar naar hun hand zetten.

Geruchten over gebruik van doping werden afgelopen maand niet bewezen geacht. Armstrong blijft voor veel Franse journalisten een verdachte figuur. Een gewezen kankerpatiënt zou de Tour niet kunnen winnen, oordelen zij, overigens niet gehinderd door kennis van oncologische wetenschap. De verdachtmakingen bleven beperkt tot mondelinge zaken. Armstrong hoefde zich niet te verdedigen tegen artikelen in de Franse pers, zoals vorig jaar het geval was.

Armstrong is inderdaad een medisch wonder. Maar wie zijn trainingsschema nader bestudeert, komt tot de conclusie dat hij van de kanshebbers verreweg de beste voorbereiding heeft genoten. Hij heeft de Tour niet in bed gewonnen, zoals Joop Zoetemelk vaak pleegde te zeggen. Zoetemelk Hij heeft de Tour in de wintermaanden gewonnen. Zijn oefensessies vielen niet te vergelijken met het chaotische voorspel van Jan Ullrich. De Duitser voert een eeuwig gevecht met de weegschaal. Hij heeft na de Tour die de talentvolle Duitser als tweede beëindigde, weer eens beterschap beloofd.

De manier waarom Armstrong de tweede tijdrit in zijn voordeel besliste, getuigde van een typisch Amerikaanse eerzucht. Hij wilde zijn critici de mond snoeren en behaalde alsnog de felbegeerde dagprijs. Daarmee schaarde hij zich in het rijtje van koele rekenaars. Met dank aan zijn Belgische ploegleider Johan Bruyneel, die volgens de Europese wielerwetten eerder de verdediging dan de aanval kiest. Avonturier Armstrong is al lang en breed begraven.

Armstrong veroverde na tien wedstrijddagen de gele trui en verdedigde het leiderstricot aanvankelijk met groot gemak. Maar in de slotweek bleek hij net zo kwetsbaar als zijn meeste voorgangers. Het valt niet mee om drie weken in topvorm te verkeren, zo leert de geschiedenis van de Tour. De fysieke inspanning weegt minstens zo zwaar als de morele last van de gele trui.

Armstrong beleefde moeilijke momenten in de alpen, en die werden niet alleen veroorzaakt door de 'hongerklop' de Joux-Plane. Hij revancheerde zich in de tijdrit naar Mulhouse. Zonder deze prestatie zou hij zijn vergeleken met fletse eindwinnaars als Zoetemelk en Stephen Roche. Nu verdient hij een plaatsje in de categorie Lucien van Impe en Pedro Delgado. Niet groots, wel overtuigend.

Armstrong treedt in de voetsporen van renners als Gino Bartali, Fausto Coppi, Bernard Thevenet en Laurent Fignon. Zij hebben de Tour allemaal twee keer gewonnen. Geen slecht gezelschap.

( a d v e r t e n t i e s )