Frank Vermeulen
RHOON. De sproeiers sproeien niet en bubbelbakken bubbelen niet. Tussen de schappen van de Intratuin-vestiging in Rhoon, onder de rook van Rotterdam, wandelt slechts hier en daar een klantenpaar - een bezoek aan het 'groene warenhuis' is nu eenmaal geen solitaire bezigheid.

Dat hebben tuincentra gemeen met bouwmarkten en 'woonwarenhuizen'. In het huidige seizoen stort Nederland zich, voorzover het klimaat dat toestaat, massaal op het leven buitenshuis. Dat betekent niet alleen de aanschaf van tierige planten die ons de illusie verschaffen dat wij beschikken over 'groene vingers'. Maar 'buiten' symboliseert voor Nederlanders een wereld van vrijheid, luxe, zelfs grandeur. Of wat Intratuin, een coöperatieve franchise-organisatie met zo'n 2000 medewerkers, op het menu van het onvermijdelijke restaurant 'het goede leven' noemt. Bij het inspecteren van de blokhutten, de boboli-beelden, de terracotta terrashaarden valt de ontkneutering op van het Nederlandse tuinleven de afgelopen pakweg 25 jaar. De tuin is misschien nog meer dan de binnenkamer het decor geworden van de verbeelding van de burger. Verwijzingen naar het agrarisch verleden, in de vorm van een half karrewiel of een oude met bloemen gevulde kruiwagen, zijn taboe. De tuinkabouter, de rode Engelse postbus, en de straatlantaarn hebben al langer concurrentie gekregen van dingen die thuishoren in Engelse, Franse of Italiaanse kasteeltuinen. De mondialisering is bovendien ook hier toegeslagen en zo staan in het tuincentrum ook boeddhabeelden, chinese tempeltjes en primitieve afrikaanse beelden te wachten op kopers.

Sinds echter vorige week bij drie zieke klanten van de Intratuinvestiging in Almelo de legionellabacterie, veroorzaker van de veteranenziekte, is geconstateerd zou het publiek kopschuw zijn geworden. Nadat het nieuws via de plaatselijke teletekst wereldkundig was gemaakt, meldden zich nog eens tweehonderdtachtig verontruste Intratuingangers aan bij de GGD in Twente. Een vijverpomp was volgens de Volkskrant in Almelo verantwoordelijk voor de verspreiding van potentieel dodelijke nevelen. Intratuin zelf vaardigde de oekaze uit dat alles wat waternevels veroorzaakt het zwijgen moest worden opgelegd. De voorzitter van de vereniging voor tuincentra, die natuurlijk O. Struik heet, deed een waarschuwing uitgaan naar alle 520 aangesloten bedrijven en laat overigens weten al enige maanden geleden hetzelfde te hebben gedaan. De Keuringsdienst van Waren in Twente rukte uit om alle tuincentra, sauna's, recreatieparken en andere suspecte plekken te controleren op de aanwezigheid van het micro-organisme. De Stichting Flora Veteranenziekte, in het leven geroepen na de legionella uitbraak op de Westfriese Flora vorig jaar, heeft desgevraagd in de media haar verontrusting uitgesproken. Het NOS Journaal toonde beelden van de lege parkeerterreinen bij de legionellavestiging van Intratuin in Almelo.

Op het hoofdkantoor van Intratuin in Woerden meldt men dat alle maatregelen worden genomen om besmetting van klanten of personeel te voorkomen. Zo mogen planten alleen nog maar na sluitingstijd worden besproeid en zullen medewerkers van de tuinketen daarbij mondkapjes dragen. De legionellabacterie is een micro-organisme dat volgens informatie van het ministerie van Volkshuisvesting Ruimtelijke Ordening en Milieuhygiëne in geringe hoeveelheden in "alle natuurlijk zoetwatersystemen" voorkomt. "Het organisme groeit optimaal bij een temperatuur van 42 graden Celcius in een range van 25 tot 55 graden." Het beest kan longontsteking veroorzaken wanneer het als aërosol in de lucht is verneveld. Vandaar de anti-vernevelingsmaatregelen.

Het was de GGD Twente die het verband tussen de drie zieken en Intratuin legde. De bacterie bleek in een "solitair staande show waterval" te zitten, zo meldt Intratuin-woordvoerder R. Luiten. GGD- directeur Hans Derks zei vanochtend dat naar het zich laat aanzien verder geen mensen besmet zijn geraakt.

Merkwaardig lijkt het wel dat alle tuincentra nu uit alle macht een anti-vernevelingsbeleid voeren, maar wel gewoon doorgaan met het verkopen van watervalletjes, spuitfiguren, kabbelbeekjes en fontijnen. Loopt de tuinconsument in zijn micro-Franse of Italiaanse kasteeltuin geen gevaar meer van microben in aërosolen? De GGD-directeur denkt dat dat wel meevalt. Hogedrukspuiten daar wil hij wel voor waarschuwen maar watervalletjes? Hij vindt sowieso de hele heisa rond de Intratuin legionella "zwaar overdreven". "De kans dat je besmet wordt is nu eenmaal zeer klein", zegt Derks. "Als u in de auto stapt loopt u meer risico's dan in de buurt van een fontijn." Tuincentra mogen dus doorgaan met de verkoop van waterpartijen. Of zoals Intratuin schrijft op zijn website: "Niets is zo rustgevend als het geluid van kabbelend water. Voor veel mensen is een watervalletje of beek- loop dan ook onmisbaar." En zo blijft het een tikje vivere pericoloso in de tuinstad.

( a d v e r t e n t i e s )